Putin się ośmieszył. Potężny pocisk Oresznik eksplodował nad Rosją

Dowództwo operacyjne NATO miało wydać ostrzeżenie dla Kijowa w związku z możliwością uderzenia tam potężnego pocisku balistycznego o nazwie Oresznik. Jednak alarm szybko został odwołany, ponieważ okazało się, że pocisk wybuchł tuż po starcie i nawet nie zdołał opuścić terytorium Rosji.

Takie wieści podał David Axe, amerykański dziennikarz i korespondent wojenny związany z Forbes. Pocisk miał spaść na stolicę Ukrainy, ale doszło do jego awarii i spadł na ziemię w okolicy Astrachania, gdzie znajduje się poligon rakietowy rosyjskiej armii o nazwie Kapustin Jar. To już kolejna awaria pocisku od momentu ogłoszenia jego istnienia.

Kreml ma ogromne problemy ze swoimi nowymi pociskami balistycznymi. I nie chodzi tu tylko o Oresznika, ale również najpotężniejszą broń jądrową w historii, a mianowicie pocisk Sarmat, zwany też Szatanem-2. Obie bronie podczas ostatnich swoich testów eksplodowały na stanowiskach startowych.

Eksperci nie mają wątpliwości, że armia zmaga się z problemami w dostępie części do systemów rakietowych. Pokłosiem tego ma być niemożność uruchomienia masowej produkcji tej broni. W przypadku Oresznika, Rosja miałaby asa w rękawie i pociski, których nie da się zneutralizować dostępnymi w Ukrainie systemami obrony powietrznej. Tymczasem Władimir Putin nie ma potężnej rakiety, tylko bubla, i to wcale nie najnowszego, ponieważ eksperci już wyjaśnili kwestię jego komponentów, które liczą sobie kilka dobrych lat.

Specjaliści Sił Zbrojnych Ukrainy bardzo dokładnie przeszukali miejsce ostatniego ataku Oresznikiem i odkryli sporo cennych części pocisku. Ich analizy wykazały, że kilka miało swoje numery seryjne i datę produkcji. Wynika z nich jednoznacznie, że podzespoły Oresznika zostały wyprodukowane ponad siedem lat temu.

Wspomniany wyżej rok produkcji jednego z elementów pokrywa się z faktem rozpoczęcia w 2017 roku przez Rosję produkcji rakiety R-26 Rubież, która może być prawdziwą nazwą Oresznika. Co ciekawe, W marcu 2018 roku, Kreml miał zrezygnować z wprowadzenia R-26 do uzbrojenia. Dlatego praktycznie wszystkie komponenty pocisku pochodzą z tego roku.

RS-26 Rubież, oznaczony przez NATO jako SS-X-31, to pocisk balistyczny na paliwo stałe, wyposażony w ładunek termojądrowy MIRV lub MaRV. Rosjanie jednak uderzyli w listopadzie w ukraiński Dniepr pociskiem z betonową głowicą, a nie jądrową. Pocisk ma być również zdolny do przenoszenia hipersonicznego pojazdu szybującego Awangard. RS-26 jest oparty na pocisku RS-24 Jars, jednak jest od niego krótszy o jeden stopień. To sprawia, że ta broń ma ograniczony zasięg na poziomie ok. 6000 kilometrów.

Sam pocisk ma masę 50 ton, ale głowica już 1,2 tony i może trafić w cel z dokładnością do 150 metrów. Rosjanie mieli przeprowadzić testy swojej potężnej broni w słynnym ośrodku Kapustin Jar, czyli na rakietowym poligonie wojskowym leżącym w północno-zachodniej części obwodu astrachańskiego w Rosji.