Jak topnieją lodowce na Antarktydzie? Nowe obserwacje NASA

Lodowce szelfowe są tak naprawdę olbrzymimi półkami lodu dryfującymi na powierzchni oceanu. Niejako "spływają" one z głównego lądolodu Antarktydy, z którym są połączone tzw. lodowym klejem, mieszanką śniegu i lodu o właściwościach spajających.

To właśnie topnienie tego lodowego kleju zostało zaobserwowane przez naukowców NASA. W miejscu, gdzie fragmenty lodowców były połączone ze sobą, odkryto pęknięcia i szczeliny. Wg badaczy zjawisko to mogło być przyczyną m.in. oderwania się lodowca Larsen C zimą 2017 roku.

Lodowce szelfowe pełnią bardzo ważną rolę w kontrolowaniu poziomu wód oceanicznych. Są one naturalną blokadą dla lądolodu Antarktydy, który cały czas się rozrasta i "spływa" w kierunku oceanów.

Pękanie lodowców szelfowych będzie powodować, że w oceanach znajdzie się więcej gór lodowych, a te z naturalnych przyczyn będą topnieć, powodując wzrost poziomu wód na całym świecie.

Pojawienie się szczelin w lodowcu Larsen i roztapianie lodowego kleju zachodziło przez kontakt z wodą oceaniczną od spodu. Odkrycie, że ten proces dzieje się w zupełnie inny sposób, pomogło naukowcom NASA zrozumieć, dlaczego wiele lodowców szelfowych na Antarktydzie rozpada się na dekady przed pojawieniem się na ich powierzchni wody z roztopów.

Wyniki obserwacji NASA pokazują nam, że Antarktyda może być bardziej zagrożona globalnym ociepleniem, niż wcześniej sądziliśmy.

Przeczytaj też: Lodowce topniały już przed tysiącami lat