Jak wyglądał obszar Stonehenge kilka tysięcy lat temu?

Do tej pory naukowcy zastanawiali się, jak wyglądała przestrzeń wokół monolitów w okresie neolitu i w okresie brązu. Od dawna toczy się debata na temat tego, czy monumenty zostały stworzone w niezamieszkanym, zalesionym krajobrazie, czy też zostały wzniesione na już częściowo otwartym terenie. Ma to duże znaczenie dla światowej dyskusji na temat relacji między nowymi przybywającymi rolnikami a rdzennymi społecznościami zbieracko-łowieckimi.

Badania paleogeograficzne pomagają naukowcom zrekonstruować krajobraz sprzed kilku tysięcy lat
Badania paleogeograficzne pomagają naukowcom zrekonstruować krajobraz sprzed kilku tysięcy lat 123RF/PICSEL

Według wcześniejszych poglądów cały obszar Stonehenge mógł być porośnięty przez gęsty las. Jednakże potem naukowcy doszli do wniosku, że mogły istnieć obszary otwarte, pojawiające się na podłożu kredowym, gdzie występowały gleby o małej miąższości.

Naukowcy przeprowadzili szereg szczegółowych i specjalistycznych analiz paleogeograficznych, m.in. analizy palinologiczne (analiza pyłków roślin zachowanych w ziemi), analizy malakofauny (pozostałości muszli ślimaków, których różne gatunki preferowały różne warunki środowiska), analizy DNA, czy analizy geochemiczne.

W osadach znaleziono liczne kości tura, na których odnaleziono ślady dawnej obróbki dokonanej prze człowieka. Oprócz turów występowały tu także jelenie, dziki i łosie.

Naukowcy doszli do wniosku, że obszar Stonehenge był tylko częściowo porośnięty lasem. Łąki były naturalnymi obszarami wypasania się wszelkiego rodzaju zwierząt kopytnych, a zatem były to miejsca polowań, zbieractwa i zasiedlenia przez ludzi.

Rekonstrukcje paleośrodowiskowe obszaru Stonehenge
Rekonstrukcje paleośrodowiskowe obszaru StonehengeSamuel M. Hudson et al. 2022/ PlosOne/Open Accessmateriały prasowe

Dzięki badaniom udało się ustalić, że ludzie we wczesnym neolicie przystosowali łąki do roli pastwisk, dzięki czemu obszary te nie zarastały lasem. Utrzymywanie otwartych obszarów przez wypas dzikich zwierząt i związaną z tym działalność łowiecko-zbieracką przystosowało określone miejsca do późniejszego prowadzenia gospodarki z wczesnego i późniejszego neolitu.

Nieco później, prawdopodobnie polany/pastwiska stały się również miejscami czynności rytualnych, które przyciągały ludzi z dużego obszaru. Naukowcy sugerują, że właśnie taki schemat "ustalił" lokalizację Stonehenge.

Stonehenge to najsłynniejsza budowla megalityczna pochodząca z epok neolitu i brązu. Krąg zlokalizowany jest w południowej Anglii i był najprawdopodobniej związany z kultem Księżyca i Słońca.

Od 1986 roku monumenty są wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Nazwa Stonehenge pochodzi z języka staroangielskiego, od słów stan (ang. stone) - kamień oraz hencg (ang. hinge) - otaczać.

Miejsce to zyskało znaczenie kulturowe przed rokiem 2950 p.n.e., a świadczą o tym groby datowane na około 3100 rok p.n.e., które znajdują się na zewnątrz megalitów.

Motyl i Globus: GwatemalaINTERIA.PL
INTERIA.PL
Masz sugestie, uwagi albo widzisz błąd?
Dołącz do nas