Mordercza krewetka? Morski potwór sprzed 500 mln lat skrywał tajemnicę

Kiedy we wrześniu 1886 r. Richard G. McConnell odkrył na zboczach góry Stephen skamieniałości bezkręgowców przypominających olbrzymie krewetki, paleontolodzy zaczęli przecierać oczy ze zdziwienia (stąd też nazwa Anomalocaris, czyli dziwna krewetka). Za sprawą dużego rozmiaru sięgającego nawet 1 metra, opancerzonego ciała i otworu gębowego, a także głowy wyposażonej w odnóża chwytne zakończone kolcami, z miejsca uznali te bezkręgowce za największe zwierzęta i zarazem szczytowe drapieżniki kambru.

Naturalne wydawało się tym samy, że to one są odpowiedzialne za blizny i zmiażdżone szkielety trylobitów, wczesnych bezkręgowców o twardej skorupie, które pełzały po dnie morskim, zanim wyginęły w wyniku masowego wymierania. Tyle że współcześni paleontolodzy zaczęli mieć wątpliwości, czy to w ogóle możliwe, a jednym z nich był dr Russell Bicknell z Muzeum Historii Naturalnej, który wraz ze współpracownikami z Niemiec, Chin, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii stworzyli nową trójwymiarową rekonstrukcję stworzenia, wykorzystując modelowanie komputerowe.

Model oparto na dobrze zachowanej, ale skamieniałości znalezionej w formacji Burgess Shale w kanadyjskich Górach Skalistych. Wcześniejsze badania sugerowały, że części gębowe Anomalocaris nie były w stanie przetwarzać twardego pokarmu, więc naukowcy skupili się na tym, czy długie kolczaste ramiona były w stanie przeżuć zdobycz w postaci trylobitów. 

Wykorzystując współczesne skorpiony i pająki biczowe jako odpowiedniki, ponieważ mają podobne odnóża pokarmowe pozwalające chwytać zdobycz, zespół wykazał, że podzielone na segmenty ramiona "krewetek" były w stanie chwytać, rozciągać i zginać zdobycz, ale nie były w stanie zmiażdżyć zdobyczy o twardej skorupie.

Bardziej prawdopodobne jest więc, że stworzenie było zwinne, szybkie i rzucało się na miękką zdobycz w dobrze oświetlonej otwartej wodzie, zamiast ścigać stworzenia o twardej skorupie na dnie oceanu.