Tajemnice DNA z chińskiej jaskini rozwiązane. To stąd pochodzą pierwsi Amerykanie?

Kiedy w 1989 roku grupa chińskich badaczy wydobyła z jaskini Maludong w prowincji Junnan ludzką kość udową i fragment czaszki, nie przypuszczali z pewnością, że zafundują nauce zagadkę, której rozwiązanie przyniesie dopiero 2022 rok. Datowanie radiowęglowe wykonane w 2008 roku na miejscu znalezienia szczątków wskazywało na ok. 14 000 lat, czyli przypadło na czas, kiedy Homo sapiens rozprzestrzeniał się po różnych częściach świata. Tyle że prymitywne cechy znalezionych kości kazały się zastanawiać, z jakim gatunkiem naprawdę mamy do czynienia.

Znaleziona czaszka przypominała tę od człowieka neandertalskiego (sugerując jednocześnie mniejszy mózg), ale z drugiej strony populacja nosiła też cechy charakterystyczne dla ludzi współczesnych, stąd zdaniem części naukowców mogło chodzić o hybrydę gatunkową, która wymarła stosunkowo niedawno, nie pozostawiając żadnych śladów w puli genowej ludzi współczesnych lub zupełnie nowy, nieznany nam wcześniej gatunek. W związku z tym szczątki zostały nazwane człowiekiem z jaskini Maludong lub człowiekiem z jaskini Czerwonego Jelenia, w związku z tym, że na miejscu znaleziono przygotowywane do spożycia mięso tego zwierzęcia.

Jak się okazuje, musiało minąć jeszcze wiele lat, żeby zagadka została rozwiązana, ale za sprawą przeprowadzonego właśnie sekwencjonowania DNA, w końcu możemy odpowiedzieć na nurtujące nas wcześniej pytania. Chińscy naukowcy poinformowali, że materiał genetyczny pobrany z czaszki wskazuje, że ta należała do kobiety, która była bezpośrednim ludzkim przodkiem, przedstawicielem Homo sapiens. 

Co więcej, analiza genomu kobiety ujawniła, że poziom genów należących do człowieka neandertalskiego i denisowianina był u niej podobny jak u człowieka współczesnego, co sugeruje, że ludzie z jaskini Czerwonego Jelenia nie byli populacją hybrydową, powstałą na skutek krzyżowania z tymi gatunkami.

A to jeszcze nie koniec rewelacji, bo naukowcy porównali genom szczątków z jaskini Czerwonego Jelenia do genomów ludzi z całego świata, zarówno współczesnych, jak i wymarłych i odkryli, że kobieta musiała być silnie związana ze wschodnioazjatyckimi przodkami natywnej ludności amerykańskiej. Naukowcy wierzą, że ta grupa ludzi odbyła podróż na północ, do Syberii, a następnie przekroczyła Cieśninę Beringa, dając początek Amerykanom.

Jak podkreśla Jennifer Raff, genetyk i antropolog z University of Kansas, która nie była zaangażowana w badania, genom kobiety wpisuje się w bardzo ważny brakujący fragment historii tego, jak ludzie dotarli do Ameryki, wskazując, że Wiele wysiłku włożono w prześledzenie innej odnogi przodków natywnej ludności amerykańskiej, a mianowicie Syberian, ale do czasu tej publikacji niewiele było wiadomo na temat przodków wschodnioazjatyckich, tymczasem to oni zdają się zdecydowanie ważniejsi w tej układance.

Bardzo ciekawa jest też inna kwestia, a mianowicie chociaż naukowcom udało się odtworzyć tylko 11,3% genomu kobiety, wskazuje on na ogromne zróżnicowanie genetyczne, co sugerować może, że w późnej epoce kamienia w południowej części Wschodniej Azji koegzystowały różne linie współczesnych ludzi i region ten mógł być swoistym schronieniem dla populacji uciekających przed zlodowaceniem.