Bariery polskiej telekomunikacji
Komitet Rady Ministrów do Spraw Informatyzacji i Łączności przedstawił swoje stanowisko w sprawie barier procesu inwestycyjnego w telekomunikacji. W stanowisku wskazano najistotniejsze bariery prawne blokujące rozwój infrastruktury telekomunikacyjnej.
Po pierwsze bariery związane z inwestycjami planowanymi na obszarach nieobjętych miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego. Tutaj największą barierą jest sam brak planu.
Inne bariery są związane z inwestycjami planowanymi na obszarach objętych
miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego. Ustawa nakłada na gminy obowiązek uregulowania w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego m.in. zasad modernizacji, budowy i rozbudowy systemów telekomunikacyjnych, ale stopień zrozumienia tych zagadnień jest znikomy i często ogranicza się do nieuzasadnionych obaw przed polami elektromagnetycznymi.
Inne przeszkody to m.in. problemy związane z udziałem zespołów uzgadniania dokumentacji projektowej w procesie uzgodnienia usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu; obowiązek zgodnie z którym instalacja, z której emisja nie wymaga pozwolenia, mogąca negatywnie oddziaływać na środowisko, podlega zgłoszeniu organowi ochrony środowiska. Zgłoszenia tego inwestor dokonuje przed rozpoczęciem eksploatacji instalacji, ale już po jej wybudowaniu.
Przewlekłość postępowania w sprawie uwarunkowań środowiskowych; brak przepisów w zakresie wymagań technicznych dla budynków obligujących do należytego uwzględnienia potrzeb związanych z dostępem do sieci i usług telekomunikacyjnych; wąski i nieprecyzyjny katalog robót zwolnionych z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę - to kolejne ograniczenia regulacyjne.
Barierami inwestycyjnymi w zakresie infrastruktury telekomunikacyjnej są również różnego rodzaju opłaty publiczne.
