Kraje bez ekstradycji do Polski. To tam uciekają przestępcy
Ekstradycja to proces, o którym ostatnio dość często słyszymy w mediach. Dzięki niej możliwe jest ściganie przestępców ukrywających się za granicą przed wymiarem sprawiedliwości. Okazuje się jednak, że nie z każdym krajem Polska ma podpisaną umowę o ekstradycji. O które państwa konkretnie chodzi i jak wygląda cały proces?
Ekstradycja polega na wydaniu danemu państwu osoby przebywającej na terenie państwa wydającego, wobec której toczy się postępowanie lub też została już skazana w kraju, który wnioskuje o jej wydanie. Co istotne, na terenie Unii Europejskiej funkcjonuje uproszczona forma ekstradycji zwana Europejskim nakazem aresztowania. Został on ustanowiony decyzją ramową Rady z dnia 13 czerwca 2002 roku w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między Państwami Członkowskimi.
Poruszając temat ekstradycji, warto wspomnieć o międzynarodowej organizacji policji – Interpolu. Rzeczona organizacja działa w ponad 190 krajach, wspierając organy ścigania w walce z przestępczością. A czym jest czerwona nota Interpolu? W skrócie – jest to jeden z kolorów, którymi oznacza się noty, czyli wnioski o współpracę międzynarodową lub o ostrzeżenie międzynarodowe, które są adresowane do wszystkich państw członkowskich Interpolu. Czerwoną notę nadaje się w celu zatrzymania, tymczasowego aresztowania i ekstradycji osoby poszukiwanej.
Jeśli chodzi o europejski nakaz aresztowania, to zgodnie z kodeksem postępowania karnego, a konkretnie art. 607a: "W razie podejrzenia, że osoba ścigana za przestępstwo podlegające jurysdykcji polskich sądów karnych może przebywać na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, właściwy miejscowo sąd okręgowy, na wniosek prokuratora, a w postępowaniu sądowym i wykonawczym – z urzędu lub na wniosek właściwego sądu rejonowego, może wydać europejski nakaz aresztowania...".
W przypadku ekstradycji z lub do krajów znajdujących się poza Unią Europejską proces może różnić się w zależności od umowy o ekstradycji. Wniosek o ekstradycję może być dostarczony polskiemu prokuratorowi przez zagraniczne organy. Wówczas, jest on przekazywany do sądu, który orzeka o tym, czy ekstradycja danej osoby jest możliwa. Następnie sprawa trafia do Ministerstwa Sprawiedliwości, które rozstrzyga wniosek o ekstradycję i zawiadamia zagraniczny organ o decyzji.
Choć Polska współpracuje w ramach umowy o ekstradycji z ponad 190 państwami, to jednak istnieje kilka państw, które nie mają uregulowanej tej kwestii z naszym krajem. Są to między innymi:
- Turkmenistan;
- Tadżykistan;
- Mauretania;
- Somalia;
- Zimbabwe;
- Dominikana;
- Kolumbia;
- Boliwia;
- Peru;
- Paragwaj.
Niestety, praktyka pokazuje, że polscy przestępcy doskonale zdają sobie sprawę z istnienia państw, które nie mają podpisanych umów o ekstradycji z Polską. I bardzo często to właśnie tam uciekają.
***
Bądź na bieżąco i zostań jednym z 90 tys. obserwujących nasz fanpage - polub Geekweek na Facebooku i komentuj tam nasze artykuły!
