Gorący Jowisz Kepler-447b

Duża część wszystkich wykrytych planet pozasłonecznych to tzw. "gorące Jowisze". Są to masywne gazowe giganty, krążące bardzo blisko swoich gwiazd macierzystych. Okres obrotu tych planet wokół swoich gwiazd zazwyczaj jest liczony w zakresie od kilkunastu godzin do kilkunastu dni. Wiele z nich charakteryzuje się masą porównywalną lub większą od Jowisza.

Typowym "gorącym Jowiszem" jest Kepler-447b, którego istnienie zostało potwierdzone w lutym tego roku. To już 1890 potwierdzona egzoplaneta na liście Pozasłonecznych Układów Planetarnych (EPE).

Kepler-447b ma masę około 1,37 masy Jowisza i krąży w odległości zaledwie 11,5 miliona kilometrów od swojej gwiazdy z czasem 7 dni i 19 godzin. Gwiazda tego układu jest podobna do Słońca. Ponieważ tę egzoplanetę wykryto dzięki metodzie tranzytów, udało się także oszacować promień, który jest około 1,65 razy większy od promienia Jowisza. Atmosfera tego gazowego giganta z pewnością jest rozległa i prawdopodobnie składa się w większości z wodoru i helu. Jest też możliwe że atmosfera Keplera-447b ma wygląd zbliżony do ogona komety, wskutek intensywnej interakcji z gwiazdą.

Co ciekawe, tranzyt Keplera-447b przed swoją gwiazdą nie jest całkowity względem obserwatora w Układzie Słonecznym. Jedynie część tarczy tej egzoplanety jest wykrywana podczas tranzytu. Takich tranzytów jak Kepler-447b jest z pewnością znacznie więcej - być może nawet w już zebranych danych z kosmicznego teleskopu Kepler. Dane z tranzytów Keplera-447b mogą zatem posłużyć do dopracowania techniki detekcji kolejnych planet pozasłonecznych.