Na skutek zmian klimatu Sahara znowu staje się zielona

Każdego roku wiatry wyrzucają z Sahary setki milionów ton pyłu, a znaczna jego część trafia do Atlantyku u wybrzeży Afryki Zachodniej. Materiał ten może nam posłużyć do zrozumienia historii klimatu północnej części kontynentu. Warstwy pyłu, które formowały się na przestrzeni setek tysięcy lat, w zależności od jego grubości, mogą świadczyć o suchym lub wilgotnym okresie.

Z wcześniejszych analiz rdzeni sedymentacyjnych, które wydobyto z dna oceanu u wybrzeży Afryki wynika, że zmiany klimatu na tym kontynencie zachodziły regularnie co 100 tysięcy lat. Jednak naukowcy z Instytutu Technologicznego Massachusetts uznali, że jest to sprzeczne z modelami klimatycznymi, które sugerują, że klimat na Saharze zmienia się w zależności od sezonów monsunowych, których siła jest zależna od nachylenia osi Ziemi względem Słońca.

Dlatego naukowcy opracowali własną metodę analizy rdzeni sedymentacyjnych i wykorzystali ją do zbadania materiału, który został wcześniej pobrany przez zespół z Uniwersytetu w Bordeaux. Skupiono się na analizie koncentracji toru, który powstaje w oceanach w stałym tempie i szybko łączy się z osadami dennymi, dzięki czemu można ustalić tempo ich powstania.

Badania wykazały, że niektóre wzrosty tempa osadzania faktycznie miały związek z większą ilością pyłu wpadającego do oceanu, lecz inne były spowodowane rozpuszczaniem się węglanów w wodzie. Podczas epok lodowych ten region oceanu był bardziej kwasowy i korozyjny dla węglanu wapnia, dlatego wydawało się, że do oceanu wpadało więcej pyłu, choć w rzeczywistości tak nie było.

Wyniki tych badań ujawniły, że Sahara regularnie zmienia swój klimat z suchego na wilgotny i na odwrót co 20 tysięcy lat. Cykl ten jest zsynchronizowany z aktywnością monsunową w regionie i okresowym przechylaniem się Ziemi względem Słońca.