Pod powierzchnią Hawajów są zbiorniki słodkiej wody
Wyspa Hawaiʻi od dawna skrywa wiele tajemnic. Ilości słodkiej wody w podziemnych warstwach wodonośny wydawały się znacznie mniejsze niż powinny, biorąc pod uwagę ilości opadów. Teraz naukowcy dowiedzieli się, czym jest to spowodowane.
Ogromne ilości słodkiej wody są transportowane ze zboczy wulkanu Hualālai do nowo odkrytych zbiorników, które skrywają się pod dnem oceanu. To odkrycie dotyczy nie tylko Hawaiʻi, ale i innych wysp wulkanicznych na całym świecie. Jest to niewykorzystany potencjalny zasób odnawialny, który może okazać się nieoceniony w kontekście zmian klimatycznych.
Większość wody słodkiej na Hawajach jest pozyskiwana z warstw wodonośnych, warstw wodoprzepuszczalnych skał lub osadów. Gdy pada deszcz, przesącza się przez górną warstwę gleby i skały wulkaniczne pod nią, docierając w końcu do głębokich zbiorników wodonośnych.
Ostatnie badania wykazały, że w tych warstwach wodonośnych jest znacznie mniej wody niż powinno być. Badania wykazały, że duże ilości bogatych w składniki odżywcze wód gruntowych wyciekają do oceanu, a analizy izotopowe sugerują, że istnieje ogromna rozbieżność pomiędzy ilością wody wpływającej do warstw wodonośnych, a ilością zatrzymywaną w nich.
Zespół Erika Attiasa z Uniwersytetu Hawaiʻi wykorzystał obrazowanie elektromagnetyczne do zbadania wykrytych rozbieżności.
Naukowcy postanowili wykorzystać właściwości przewodzące słonej i słodkiej wody. Słodka woda w ogóle nie przewodzi prądu elektrycznego. Jednak sole rozpuszczone w dużych ilościach w wodzie morskiej dostarczają mnóstwo dodatnich i ujemnych jonów, które znacznie ułatwiają transport ładunków elektrycznych.
Zespół poprowadził wzdłuż linii brzegowej łódź, ciągnąc za sobą system elektromagnetyczny, który rozdzielał pole elektromagnetyczne przez wodę na obszarze o długości 40 kilometrów i szerokości 4 kilometrów. Dane te ujawniły regiony o wyższej i niższej przewodności wzdłuż linii brzegowej, co pozwoliło zespołowi na mapowanie odpływów wód słodkich i związanych z nimi zbiorników.
Uczeni sugerują, że w warstwach pomiędzy zasolonymi bazaltami wulkanicznymi znajdują się podziemne rzeki słodkowodne. Rzeki te mają około 35 kilometrów długości i rozciągają się na co najmniej 4 kilometry na zachód od linii brzegowej. Zbiorniki te zawierają około 3,5 km3 słodkiej wody - około 1,4 miliona basenów olimpijskich i dwa razy więcej niż wcześniej szacowano.
Może to zmienić sposób, w jaki społeczności na wyspach wulkanicznych (jak Hawaje) radzą sobie ze zmieniającym się klimatem. Rosnąca częstotliwość suszy prawdopodobnie zmniejszy ilość opadów, uzupełniając tym samym podziemne warstwy wodonośne.
