Canon EOS 40D - aparat zagadka
Są aparaty, których ocena nastręcza nie lada trudności i nijak nie można zakwalifikować ich do żadnej konkretnej kategorii sprzętu fotograficznego. Przykładem takiej niezwykłej konstrukcji może być jedna z lustrzanek Canona - EOS 40D.
Lustrzankę wyposażono w matrycę CMOS (22,2 x 14,8 mm) o rozdzielczości 10,1 megapikseli i procesor obrazu DIGIC III. Aparat oferuje 14-bitowe przetwarzanie obrazu, 9 polowy autofokus z centralnym punktem krzyżowym i możliwość kadrowania w trybie Live View. Do tego dochodzą jeszcze wymienne matówki, system czyszczenia matrycy i "szybkostrzelność" sięgająca 6,5 klatek na sekundę. 40D współpracuje z obiektywami z mocowaniem EF/EF-S i może wykonywać zdjęcia z czasem otwarcia migawki wynoszącym od 1/8000 do 30s.
Budowa i najważniejsze funkcje
EOS 40D jest konstrukcją wyjątkowo solidną i wytrzymałą (wymiary aparatu wynoszą 145,5 x 107,8 x 73,5 mm, masa - 740 g), na pochwałę zasługują również jakość materiałów, z których wykonano korpus oraz wyprofilowanie gripu, dzięki któremu chwyt aparatu jest pewny, a kadrowanie bardzo wygodne.
Na tylnej ścianie, na lewo od wizjera, umieszczono z kolei: klawisz menu i przycisk bezpośredniego druku zdjęć. Po prawej stronie głównego ekranu (3-calowy LCD TFT, 230 tys. punktów) znajdują się natomiast: programowalny przycisk uruchamiania trybu AF, klawisz blokady ekspozycji i przycisk wyboru pola autofokusa. Poniżej nich znajdziemy joystick sterujący i wygodne pokrętło nawigacyjne z klawiszem zatwierdzania wyboru (SET).
Na osobną uwagę zasługują gniazdo karty pamięci (prawa ściana korpusu), komora akumulatora i gniazdo złącz (lewy bok aparatu). Dwa pierwsze zostały bowiem, jak zapewnia producent, uszczelnione, aby chronić aparat przed wpływem wilgoci czy zewnętrznych zanieczyszczeń . Oba gniazda faktycznie wypełniono cienką warstwą pianki zabezpieczającej, ale co do jej skuteczności podczas długiego fotografowania w trudnych warunkach można mieć poważne wątpliwości. Dużo praktyczniejsze wydaje się zabezpieczenie ostatniego z gniazd (video out, PC, USB, złącze wężyka spustowego), które ukryto pod solidną, gumową zaślepką.
Oferowane przez 40D opcje pomiaru światła obejmują: pomiar wielosegmentowy, skupiony (w polu obejmującym 9 proc. centrum kadru), punktowy (3,8 proc. centrum kadru) i centralnie ważony - uśredniony. Ustawieniami balansu bieli mogą być tryby: auto, światło dzienne, cień, chmury, światło żarowe, światło fluorescencyjne, lampa błyskowa i ustawienia własne. Temperatura barwowa balansu bieli może być również regulowana manualnie w zakresie od 2500 do 10000K z krokiem co 100K.
Zakres czułości aparatu wynosi od 100 do 1600 ISO. Dostępne są także tryby czułości automatycznej oraz wysokiej, stanowiącej odpowiednik ISO 3200. Ekspozycja zmieniana może być w zakresie od -2 do +2 z krokiem co 1 lub 1/3 Ev. Krok kompensacji błysku (w analogicznym zakresie regulacji) wynosi 1 Ev.
Live View, wizjer i wyświetlacze LCD
Fotografując EOS'em 40D będziemy mogli przekonać się, że (poza podglądem zdjęć, kadrowaniem Live View czy zdjęciami ze statywu) praktycznie w ogóle nie musimy korzystać z głównego ekranu LCD aparatu.
Na pochwałę zasługuje też wygodne rozwiązanie, dzięki któremu za pomocą joysticka będziemy mogli samodzielnie ustawić na ekranie obszar ostrości AF.
Te same parametry co w wizjerze (z pominięciem oczywiście pól AF) widoczne są również na mniejszym panelu LCD aparatu, który dodatkowo przedstawi nam także dane dotyczące: pozostałej liczby zdjęć, trybu pracy autofokusa i wyzwalania migawki oraz pomiaru światła.
Menu aparatu
Menu EOS'a 40D podzielono na 9 zakładek, z których dwie pierwsze pary (oznaczone kolorami czerwonym i niebieskim) odpowiadają kolejno za: ustawienia fotografowania i odtwarzania. Trzy kolejne zakładki (kolor żółty) regulują nastawy własne aparatu, natomiast dwie ostatnie (pomarańczowa i zielona) pozwolą na ustawienie opcji indywidualnych i stworzenie menu własnego, obejmującego najczęściej wykorzystywane funkcje aparatu.
Struktura menu jest na tyle rozbudowana, że omówimy pokrótce najważniejsze z dostępnych w nim ustawień.
W zakładkach czerwonych regulować można m.in.:
rozmiar i format zdjęć: Aparat umożliwia rejestrowanie plików RAW, zmniejszonych - smallRAW i JPEG oraz równoczesny zapis RAW-ów (obu typów) i JPEG-ów. Rozdzielczość zdjęć JPEG może wynosić: 3888x2592, 2816x1880 lub 1936x1288 pikseli, plików RAW: 3888x2592, a smallRaw: 1936x1288
redukcję czerwonych oczu
dźwięk nastawiania ostrości
krok autobraketingu
tryb balansu bieli
krok baketingu balansu bieli
W zakładkach żółtych znajdziemy np.:
zmianę jasności ekranu LCD (regulacja 7-stopniowa)
wybór daty i języka menu
ustawienia czyszczenia matrycy (autooczyszczanie, opcja ?oczyść teraz?, czyszczenie ręczne ? na podstawie próbnej fotografii całkowicie białego obiektu)
nastawy funkcji Live View
ustawienia lampy błyskowej (synchronizacja z 1 lub 2 kurtyną, korekta błysku, pomiar ekspozycji dla lampy ? wielosegmentowy lub uśredniony)
zapis bieżących ustawień (dla trybów osobistych dostępnych z poziomu pokrętła wyboru trybu)
Zakładka opcji indywidualnych (kolor pomarańczowy) pozwoli natomiast na regulację:
ustawień ekspozycji (zmiana kroku kompensacji ekspozycji - 1/3 lub 1 stopień, wybór czasu synchronizacji błysku - auto lub stały: 1/250 s, przyrost nastaw czułości - 1/3 lub 1 stopień, uruchamianie trybu wysokiej czułości, kolejność zmian w sekwencji braketingu)
parametrów obrazu (uruchamianie funkcji redukcji zniekształceń przy długich czasach lub wysokiej czułości, poprawa szczegółów w jasnych partiach obrazu)
ustawień AF i migawki (wspomaganie AF, metoda wyboru punktu AF, uruchamianie wspomagającego oświetlenia AF, uruchamianie AF dla fotografowania w trybie Live View, blokada lustra podniesionego)
Problem mogą stanowić jednak same rozmiary menu i konieczność zapamiętania, które ustawienia dostępne są w poszczególnych zakładkach. Obsługę może dodatkowo komplikować fakt, iż niektóre regulacje rozdysponowano między zakładkami bardzo nielogicznie.
Przykładem mogą być niektóre z ustawienia ekspozycji czy AF, które nie wiedzieć czemu, zamiast w zakładkach czerwonych znalazły się w zakładce opcji indywidualnych. Aby uniknąć komplikacji z tym związanych, warto już na etapie poznawania aparatu wykorzystać możliwość zbudowania własnego menu i umieścić w nim najczęściej stosowane funkcje.
Fotografowanie i jakość zdjęć
EOS 40D jest aparatem, którego, jak wspomnieliśmy na początku, nie można łatwo ocenić, ani jednoznacznie zakwalifikować do konkretnej kategorii sprzętowej. Ciężko jest nawet stwierdzić, czy testowana lustrzanka Canona to zaawansowana konstrukcja amatorska, czy też już aparat półprofesjonalny.
Z początku wydaje się, że wady EOS'a 40D mają zdecydowaną przewagę nad jego zaletami i nawet jeśli już odkryjemy w nim coś, co zasługuje na pochwałę, to zaraz pojawia się cała lista mankamentów, które bardzo psują ogólny obraz tego aparatu.
Dziwi także sposób, w jaki konstruktorzy Canona podeszli do często używanego i bardzo przydatnego rozwiązania jakim jest autobraketing. Dostęp do tej funkcji został ukryty głęboko w menu, przez co jej uruchamianie i określanie kroku braketingu zajmują zdecydowanie zbyt dużo czasu.
Aparat zasługuje na pochwałę ze względu na dużą szybkość zdjęć seryjnych, ale z drugiej strony spust migawki pracuje zdecydowanie zbyt głośno, co może sprawiać poważne kłopoty np. przy fotografii przyrodniczej.
Czy zatem od aparatu fotograficznego powinno wymagać się czegoś więcej niż wysokiej jakości zdjęć? Na pewno tak! Dla każdego fotografującego komfort obsługi sprzętu jest przecież rzeczą nie do przecenienia. Koniec końców EOS 40D nawet pod tym drugim względem nie wypada jednak całkiem tragicznie. Choć do niektórych jego kaprysów trzeba się przyzwyczaić, to zdjęcia wykonane testowanym aparatem są na tyle dobre, że można też przymknąć oko na pozostałe, czysto teoretyczne niedoskonałości 40D jak np. mała matryca. EOS'owi 40D po prostu warto dać szansę. Na pewno nas nie rozczaruje.
Canon EOS 40D, specyfikacja techniczna:
Matryca: CMOS 10,1 megapikseli
Mocowanie obiektywu: obiektywy z mocowaniem EF/EF-S
Wyświetlacz: 3-calowy LCD TFT, 230 tys. punktów
Czas otwarcia migawki: 1/8000 do 30s
Czułość: ISO 1600 i ISO 3200 w trybie wysokiej czułości
Pamięć: karty Compact Flash
Zasilanie: akumulator Li-Ion BP-511A
Wymiary/masa: 145,5 x 107,8 x 73,5 mm/740 g
PLUSY:
+ solidne, trwałe wykonanie
+ bardzo dobra jakość zdjęć
+ duża szybkość zdjęć seryjnych
+ duża liczba ustawień osobistych
+ wyraźny wizjer
MINUSY:
- niski zakres kompensacji ekspozycji
- niewielki zakres czułości
- miejscami nieintuicyjne menu
- niewielka liczba ból autofokusa
- nieczytelny ekran LCD
- niewielka rozdzielczość matrycy