Pentax K200D - własny styl

Najnowszy model amatorskiej lustrzanki Pentax wyposażono w sensor CCD (23,5 x 15,7 mm) o rozdzielczości 10 megapikseli. Matryca zaopatrzona jest w system redukcji szumów oraz mechanizm czyszczący, chroniący ją przed zewnętrznymi zanieczyszczeniami. K200D dysponuje 11-punktowym autofokusem i współpracuje z obiektywami dysponującymi mocowaniem z bagnetem systemu K Pentaksa oraz wyposażonymi w napęd ultradźwiękowy SDM (w podstawowym zestawie aparat oferowany jest wraz z obiektywem DA 18-55 mm, F. 3,5 - 5,6). Ważną, i raczej niespotykaną w aparatach tej klasy, cechą testowanego modelu jest też wyposażenie go przez producenta w 60 uszczelek, których zadaniem jest zabezpieczenie aparatu przed wilgocią i kurzem.

Nowego Pentaksa już przy pierwszym kontakcie można pochwalić za solidność wykonania i jakość materiałów, z których zbudowano jego korpus. K200D dzięki swym niewielkim rozmiarom (133,5 x 32,5 x 76,5 mm) i masie (175g) jest też aparatem bardzo poręcznym i wygodnym w użyciu, choć pewne zastrzeżenia można mieć do sposobu wyprofilowania gripu i mocowania osłony obiektywu. Kolejną zaletą aparatu jest również wyjątkowo czytelny i prosty rozkład najważniejszych przycisków funkcyjnych.

Na przednim panelu K200D, na lewo od mocowania obiektywu, umieszczono przełącznik auto/manualfokus oraz przycisk oznaczony jako RAW. Zadaniem tego ostatniego jest umożliwienie fotografującemu czasowej zmiany formatu zapisywanych obrazów. Funkcję tą uruchomić musimy uprzednio w menu głównym - poprzez określenie formatu plików wybieranego opisywanym przyciskiem (np. JPEG zmieniany na RAW) - niemniej jest to rozwiązanie bardzo wygodne i zwalnia nas ono późniejszej konieczności "przedzierania" się przez menu za każdym razem, gdy będziemy mieli ochotę zmienić format zapisu zdjęć.

Na panelu górnym K200D znajdują się (patrząc od lewej): pokrętło nastaw, lampa błyskowa wraz z gniazdem na dodatkowy, zewnętrzny flash, pomocniczy wyświetlacz LCD, włącznik główny (połączony ze spustem migawki), klawisz kompensacji ekspozycji (Av) oraz tzw "zielony przycisk".

Pokrętło nastaw pozwala na wybór spośród tradycyjnych trybów fotografowania: trybu automatycznego, automatyki ekspozycji (P), pierwszeństwa czułości (Sv), pierwszeństwa migawki (Tv) lub przysłony (Av) i trybu nastaw manualnych (M), a także na uruchomienie trybu "ekspozycji żarówki" (B), którego zadaniem jest ułatwienie wykonywania zdjęć wymagających długiego czasu naświetlania.

Dodatkowo pokrętło nastaw umożliwia wyłączenie lampy błyskowej i uruchomienie wybranego programu tematycznego. Programy: portret, pejzaż, zdjęcia makro, ruchomy obiekt i portret nocny dostępne są bezpośrednio, natomiast tryby: sceneria nocna, śnieg i woda, jedzenie, zachód słońca, dzieci, zwierzęta, świece i muzeum uruchomić musimy z poziomu menu podręcznego, o którym będzie mowa w dalszej części testu.

Włącznik główny K200D połączony został z mechanizmem uruchamiającym funkcję wyświetlania podglądu. Opcja ta jest dostępna w dwóch wariantach - podglądu cyfrowego (ustawienie domyślne aparatu) i optycznego. W pierwszym przypadku, po skadrowaniu ujęcia i ustawieniu ostrości , na ekranie głównym aparatu sprawdzić będziemy mogli ekspozycję, ostrość i kompozycję zdjęcia, a także wyświetlić jego histogram i (jeśli uznamy, że obraz odpowiada naszym oczekiwaniom) zapisać fotografię jako plik JPEG. W przypadku podglądu optycznego możliwe jest (po uprzednim ustawieniu ostrości) sprawdzenie jej głębi w celowniku aparatu. Funkcja podglądu pozwala ocenić przed wciśnięciem spustu migawki, czy wybrane przez nas parametry pozwalają na wykonanie zadowalającego nas zdjęcia i może być przydatna np. wtedy, gdy dysponujemy kartą pamięci o niewielkiej pojemności i nie chcemy marnować bez potrzeby pozostałego na niej miejsca.

Klawisz Av domyślnie odpowiada za regulację (w zakresie -2 do +2) kompensacji ekspozycji (jej krok - regulowany w menu głównym aparatu - może wynosić 1 lub 1/3 Ev), lecz jeśli zdecydujemy się na fotografowanie w trybie nastaw ręcznych, pozwoli także na ustawienia czasu migawki i przysłony.

Podstawowym zadaniem "Zielonego przycisku" jest z kolei szybkie uruchamianie trybu automatycznej ekspozycji i resetowanie wcześniejszych ustawień, ale podczas wykonywania zdjęć w trybie manualnym można mu też przypisać (po kolejnej "wizycie" w menu) uruchamianie trybów Tv lub Av.

Pomocniczy wyświetlacz LCD informuje - w zależności od ustawień i trybu pracy aparatu - o najważniejszych parametrach fotografowania. Są wśród nich: czas otwarcia migawki, wartość przysłony, balans bieli, tryb pracy lampy, tryb rejestracji (zdjęcia pojedyncze, seryjne etc.), ustawienia pomiaru ostrości i kompensacji ekspozycji, czułość, format zapisywanych plików oraz stan baterii czy liczba pozostałych zdjęć.

Najważniejsze elementy tylnej ściany K200D to tradycyjnie wizjer i wyświetlacz (2,7" TFT LCD, 230 tys pikseli) - nowemu Pentaksowi należą się wielkie brawa zarówno za jakość wizjera, jak i za czytelność ekranu. W kolumnie po lewej stronie wyświetlacza umieszczone są z kolei przyciski odpowiadające za: podnoszenie lampy błyskowej, dostęp do menu głównego, wyświetlanie informacji o parametrach fotografowania lub właściwościach zdjęć (klawisz INFO) oraz podgląd i usuwanie obrazów. Na prawo od monitora znajdują się: pokrętło regulacyjne (w zależności od ustawień może ono służyć do regulowania przysłony, czasu migawki, czułości, kompensacji ekspozycji, siły błysku lampy oraz, w trybie podglądu zdjęć, do powiększania/zmniejszania fotografii), przycisk blokady ostrości, zestaw klawiszy nawigacyjnych, przycisk dostępu do menu podręcznego (Fn), przełącznik uruchamiający funkcję redukcji drgań.

Dla pełnego obrazu budowy testowanego aparatu, trzeba jeszcze wspomnieć o: slocie kart pamięci SD/SDHC (prawa strona korpusu), gnieździe złącz zasilającego i USB oraz wężyka spustowego (strona lewa), komorze akumulatorów, gnieździe złącza na dodatkowy grip i gwincie statywu (podstawa korpusu).

Spoglądając w wizjer K200D uzyskamy informacje nie tylko o działaniu pól pomiaru ostrości, ale także o: trybach pracy lampy i ustawiania ostrości, wybranym programie tematycznym, czasie migawki i wartości przysłony, kompensacji ekspozycji, czułości czy formacie plików. Dodatkowo w celowniku dostępny jest wskaźnik ostrości (miga on, gdy zdjęcie jest nieostre) oraz informacje o uruchomieniu takich funkcji jak: redukcja drgań lub blokada ostrości.

Ekran główny testowanego modelu wyświetla w bardzo przejrzysty sposób wszystkie niezbędne dane na temat bieżących ustawień, a prezentowane na nim informacje różnią się od siebie w zależności od przyjętego akurat trybu pracy.

Podczas uruchamiania aparatu i korzystania z pokrętła nastaw, na ekranie pojawiają się komunikaty dotyczące: trybu fotografowania (P, Tv etc), trybów rejestracji, pomiaru ostrości, błysku lampy, a także balansu bieli, czułości czy stanu baterii.

Spoglądając na ekran w trybie fotografowania możemy dodatkowo odczytać z niego (po naciśnięciu przycisku INFO) informacje na temat: długości ogniskowej, czasu otwarcia migawki, przysłony, kompensacji ekspozycji i braketingu, kompensacji błysku, balansu bieli, przestrzeni barw, rozdzielczości i jakości plików JPEG, a także, o czym będzie mowa później, o odcieniach, nasyceniu, kontraście i ostrości zdjęć.

W trybie podglądu ekran może być wykorzystywany do wyświetlania wszystkich ww danych dla każdego z zapisanych obrazów oraz do prezentacji histogramu. W K200D na histogram składają się dwa wykresy, a mianowicie wykres jasności oraz wykres RGB. Pierwszy z nich przedstawia rozkład naświetlenia zdjęcia, drugi- intensywność barw czerwonej, zielonej i niebieskiej.

Do menu podręcznego aparatu prowadzi klawisz oznaczony jako Fn. Po jego naciśnięciu uzyskamy możliwość regulacji trybu pracy lampy (błysk automatyczny, wymuszony, błysk z redukcją czerwonych oczu, błysk w trybie bezprzewodowym) oraz siły jej błysku (kompensacja błysku jest możliwa w zakresie od -2 do +2 z krokiem 1 lub 1/3 Ev), określenia czułości (ISO auto - w zakresie 100 - 400 lub 200 - 400 - 100, 125, 160, 200, 250, 320, 400, 500, 600, 640, 800, 1000, 1250, 1600), ustawień balansu bieli (auto, światło dzienne, cień, zachmurzenie, oświetlenie fluorescencyjne, światło żarówek, błysk lampy, ustawienia ręczne) oraz wyboru trybu rejestracji (zdjęcia pojedyncze, seryjne - szybkość serii zależy m.in od wybranej jakości zdjęć, samowyzwalacz ? 2 lub 12 s, zdjęcia wykonywane przy pomocy opcjonalnego pilota, autobraketing).

W menu podręcznym aparatu możemy także uruchomić funkcję "zdjęcia niestandardowe". Umożliwia ona zmianę odcienia zdjęcia wg ustawień: jasne, naturalne, portret, pejzaż, żywe i monochromatyczne. Dla pierwszych pięciu ustawień możliwa jest odrębna regulacja takich parametrów jak: nasycenie, odcień, kontrast i ostrość. W ustawieniu monochromatyczne, można także skorzystać z efektu filtra (filtr zielony, żółty, pomarańczowy, czerwony, purpurowy, niebieski, podczerwony) oraz z tonowania.

Jeśli aparat ustawiony jest w trybie podglądu zdjęć, wówczas menu Fn pozwala regulować ustawienia DPOF (funkcja Digital Print Order Format - DPOF - umożliwia podanie liczby kopii oraz naniesienie daty na zdjęcia, które chcemy wydrukować), uruchomić pokaz slajdów, porównywanie zdjęć (na ekranie wyświetlane są dwa zdjęcia obok siebie) oraz skorzystać z efektu filtra cyfrowego. W tym ostatnim przypadku dostępne są efekty: czarno biały, sepia, kolor (czerwony, purpurowy, cyjan, niebieski, zielony, żółty), miękki (rozmycie zdjęcia), ilustracja, HDR (tworzy fotografie zbliżone do obrazów o wysokim zakresie dynamicznym), zwężający (zmiana proporcji zdjęcia) i jasność (zmiana jasności w zakresie od -8 do +8)

W przepastnym menu głównym K200D, fotografującego najbardziej powinny zainteresować dwie zakładki odpowiadające za ustawienia najważniejszych parametrów pracy aparatu. Są to zakładki oznaczone jako: "Tryb rejestracji" i "Ustawienia niestandardowe".

W pierwszej z nich wybrać można: tryb pracy AF (pojedynczy lub ciągły), tryb pomiaru ostrości (wielosegmentowy, centralnie ważony, punktowy) oraz określić punkt ostrości (automatyczny, ustawienie na jednym z 11 pól ostrości, ostrość na środku kadru). Ta sama zakładka menu umożliwia również wybór formatu plików (RAW, JPEG, RAW+JPEG), określenie rozdzielczości plików JPEG (3872 x 2592, 3008 x 2000, 1824 x 1216) i ich jakości (dobra, lepsza, najlepsza), a także na wybór formatu plików RAW (DNG lub PEF - format Pentaksa), regulację działania wspomnianego wcześniej klawisza RAW i zapisanie w pamięci aparatu ustawień własnych.

W zakładce "Ustawienia niestandardowe" można z kolei regulować: krok ekspozycji (1 lub 1/3 Ev), krok ustawienia czułości (co 1 Ev lub zgodny z krokiem ekspozycji), czas pomiaru ekspozycji (3, 10 lub 30 s) i uruchomić funkcje blokowania ekspozycji wraz z blokadą ostrości oraz powiązania ekspozycji z punktem pomiaru ostrości. Dodatkowo z poziomu "Ustawień niestandardowych" możliwe jest: określenie kolejności autobraketingu (0,-1,+1; -1,0,+1; +1,0,-1; 0,+1,-1), ręczne ustawienie balansu bieli, uruchomienie funkcji nakładania obszaru AF (wyświetlanie wybranego punktu ostrości w wizjerze), włączenie redukcji szumów (przy długich czasach lub wysokim ISO) i zaprogramowanie funkcji przypisanych poszczególnym przyciskom sterującym (klawisz OK, zielony przycisk etc.).

Do tego dochodzą jeszcze: uruchamianie opcji błysku bezprzewodowego, regulacja balansu bieli dla lampy, wybór metody podglądu (cyfrowy lub optyczny) oraz włączanie funkcji przechwytywania ostrości (migawka zwalniania samoczynnie w momencie uzyskania ostrości).

W czym zatem tkwi źródło sukcesu aparatów Pentax? Testując najnowszą lustrzankę tej marki można zaryzykować stwierdzenie, że popularność ta wynikać może z jednej strony z dużej liczby nietypowych, łatwo dostępnych i ułatwiających życie fotografa funkcji, a z drugiej, z wysokiej jakości zdjęć serwowanych przez K200D.

Fotografie wykonane tym aparatem są ostre (bardzo dobrze spisuje się system AF, istnieje też możliwość ostrzenia ręcznego nawet po automatycznym ustawieniu ostrości zdjęcia) i bardzo plastyczne pod względem kolorystycznym. Nowemu Pentaksowi należy się też sporo uznania za minimalny (nawet przy wyłączonym systemie redukcji ziarna) poziom szumów widocznych na fotografiach i szybkość działania. Na zdjęciach minimalnie razić może natomiast efekt aberracji chromatycznej, ale ta wada obiektywu nie przekracza granic tolerancji i nie wpływa ujemnie na ogólnie wysoką ocenę testowanego aparatu.

Pentax K200D, specyfikacja techniczna:

Matryca: CCD 10 megapikseli

Mocowanie obiektywu: obiektywy z bagnetem Pentax K

Wyświetlacz: 2,7" TFT LCD, 230 tys pikseli

Czas otwarcia migawki: 30 - 1/4000 s

Czułość: ISO 1600

Pamięć: Karty SD/SDHC

Zasilanie: akumulatory AA/baterie

Wymiary/masa: 129,5 x 92,5 x 70 mm/630 g

PLUSY:

+ duża liczba oryginalnych funkcji

+ prostota i czytelność obsługi

+ dobra jakość zdjęć

MINUSY:

-  wyprofilowanie gripu

- mocowanie osłony obiektywu