Fish and chips. Brytyjski przysmak o żydowskich korzeniach
Fish and chips, czyli słynna ryba z frytkami, choć niezwykle popularna w Anglii, w rzeczywistości była specjalnością portugalskich Żydów sefardyjskich, którzy uciekając przed inkwizycją znaleźli schronienie na Wyspach Brytyjskich.
Winston Churchill nazwał to danie "dobrym towarzyszem", John Lennon urozmaicał je keczupem, a Michael Jackson dodawał do niego puree z groszku. Ryba z frytkami to faktycznie nieodłączny towarzysz piątkowych powrotów do domu, plażowa przekąska i danie, które wrosło w brytyjską kulturę kulinarną.
Jak wskazał na łamach "New York Times" Jamie Oliver, smażona ryba była specjalnością portugalskich Żydów sefardyjskich, którzy uciekając przed inkwizycją znaleźli schronienie na Wyspach Brytyjskich. "Jeśli chcecie wrócić do naprawdę oryginalnej brytyjskiej kuchni, to natraficie na oset i kapustę" - wskazał szef kuchni.
Jak opisuje na łamach BBC James Alexander, smażone ryby były zwykle sprzedawane przez handlarzy ulicznych z dużych tac zawieszonych na szyjach. Charles Dickens odnosi się do wczesnych sklepów z rybami lub "magazynów smażonych ryb" w powieści "Oliver Twist", gdzie ryby zwykle podawane były z chlebem lub pieczonymi ziemniakami.
Niektórzy twierdzą, że żydowski imigrant ze wschodniej Europy, Joseph Malin, jako pierwszy podał rybę z frytkami w swoim magazynie w londyńskiej dzielnicy Bow w 1860 roku. Inni przypisują to zestawienie człowiekowi o imieniu John Lees, który miał chatkę z rybami i frytkami w Lancashire. Do 1910 r. w Wielkiej Brytanii istniało około 25 tys. sklepów z rybami i frytkami, zwanych "chippies". "Fish and chips" tradycyjnie zawijano w gazetę, aby obniżyć cenę. Ta praktyka przetrwała do lat 80., kiedy uznano, że jedzenie nie powinno jednak mieć kontaktu z tuszem gazetowym.
