Morza na Tytanie mają nawet 300 m głębokości
Gdzieś pod gazowym całunem atmosfery Tytana, największego księżyca Saturna, znajduje się Kraken Mare, morze ciekłego metanu. Astronomowie z Uniwersytetu Cornella odkryli, że ma ono nawet 304 m głębokości - to wystarczająco dużo, aby zmieścić łódź podwodną.
Naukowcy dokonali pomiaru głębokości Kraken Mare podczas jednego z ostatnich przelotów sondy Cassini. Wyniki zostały opisane w "Journal of Geophysical Research".
- Głębokość i skład każdego z mórz Tytana zostały już wcześniej zmierzone, z wyjątkiem największego morza księżyca - Kraken Mare - które nie tylko ma wspaniałą nazwę, ale również zawiera około 80 proc. płynów powierzchniowych księżyca - powiedział Valerio Poggiali, główny autor badań z Cornell Center for Astrophysics and Planetary Science (CCAPS).
Dane do odkrycia zebrano podczas przelotu Cassini T104 21 sierpnia 2014 roku. Radar statku kosmicznego zbadał Ligeia Mare, mniejsze morze w północnym regionie polarnym księżyca, w poszukiwaniu tajemniczo znikającej i pojawiającej się ponownie "Magicznej Wyspy".
Sonda wykorzystała swój wysokościomierz radarowy do pomiaru głębokości cieczy w Kraken Mare i Moray Sinus. Naukowcy z Uniwersytetu Cornell, wraz z inżynierami z Jet Propulsion Laboratory, wymyślili jak rozróżnić batymetrię (głębokość) jeziora i morza poprzez odnotowanie różnic w czasie powrotu fal radarowych z dna morza.
Okazało się, że Moray Sinus ma głębokość około 85 m, czyli jest płytszy niż głębokość centralnej części Kraken Mare, która była zbyt głęboka, by radar mógł ją zmierzyć (to co najmniej 300 m). Co zaskakujące, skład cieczy, będący głównie mieszaniną etanu i metanu, był zdominowany przez metan i podobny do składu pobliskiego Ligeia Mare, drugiego co do wielkości morza Tytana.
Wcześniej naukowcy spekulowali, że Kraken Mare może być bardziej bogate w etan, zarówno ze względu na swój rozmiar, jak i rozciąganie się na niższych szerokościach geograficznych księżyca. Obserwacja, że skład cieczy nie różni się znacząco od innych północnych mórz jest ważnym odkryciem, które pomoże w ocenie modeli systemu hydrologicznego Tytana podobnego do ziemskiego.
