Sonda Juno już na orbicie Jowisza
Piątego lipca amerykańska sonda Juno weszła na orbitę Jowisza. To dopiero druga misja orbitera największej planety Układu Słonecznego.
Start misji Juno nastąpił 5 sierpnia 2011 roku. Jest to wyprawa organizowana przez NASA w ramach programu New Frontiers - tej samej klasy pojazdu, co New Horizons. Przez pięć lat Juno krążyła po wewnętrznym Układzie Słonecznym, stopniowo zmieniając swoją orbitę. W tym czasie sonda wykonywała badania wiatru słonecznego oraz (niedawno) “wpłynięcia" w silną magnetosferę Jowisza.
Wreszcie 5 lipca (w USA jeszcze 4 lipca - amerykańskie święto) sonda została "przechwycona" przez Jowisza. Wejście na orbitę wokół gazowego giganta nastąpiło w wyniku odpalenia głównego silnika sondy na 35 minut. Operacja, która rozpoczęła się 5 lipca o godzinie 05:18 CEST, przebiegła prawidłowo i sonda weszła na wstępną orbitę wokół Jowisza o okresie obiegu ponad 53 dni. Ta orbita będzie ulegać stopniowej zmianie.
Jest to dopiero drugi orbiter Jowisza w historii astronautyki - pierwszym była sonda Galileo, która krążyła wokół tego gazowego giganta w latach 1995-2003.
Przynajmniej przez najbliższy rok Juno będzie wykonywać badania naukowe, które mają prowadzić do lepszego zrozumienie struktury wewnętrznej Jowisza, określenia ilości wody we wnętrzu Jowisza (i w konsekwencji lepszego zrozumienia procesu formowania planet), mapowania pola magnetycznego oraz mapowania pola grawitacyjnego tej planety.
Na pokładzie Juno zainstalowano łącznie dziewięć instrumentów naukowych. Sonda będzie w stanie przesłać około 40 megabajtów danych z każdej swojej orbity, co jest względnie niewielką wartością. Z tego powodu na pokładzie Juno zainstalowano tylko jedną kamerę pracującą w świetle widzialnym - JunoCam.
Co ciekawe, inżynierowie z NASA uważają, że ta kamera będzie działać nie dłużej niż przez siedem pierwszych orbit, po czym wysoki poziom promieniowania ją uszkodzi. Największa rozdzielczość JunoCam w obrazowaniu Jowisza wyniesie ok. 15 km/piksel.
Cechą wyróżniającą Juno jest zastosowanie paneli słonecznych zamiast radioizotopowego generatora termoelektrycznego (RTG). Panele słoneczne Juno są bardzo duże - każdy z nich ma długość 8,9 metra i szerokość 2,7 metra. Łączna efektywna powierzchnia paneli słonecznych Juno to 60 metrów kwadratowych, co pozwoli na wytworzenie 486 W mocy do zasilania pokładowych systemów podczas prac w pobliżu Jowisza. Ta wartość spadnie do około 420 W po roku krążenia wokół Jowisza.
W ten oto sposób rozpoczyna się właśnie bardzo ciekawa misja naukowa wokół największej planety Układu Słonecznego.
Jowisz wciąż skrywa wiele tajemnic, które mają duże znaczenie dla naszego zrozumienia procesu powstania planet oraz ich obecnego składu. Poniższe nagranie prezentuje konferencję naukowców odnośnie celów misji Juno, która odbyła się 30 czerwca 2016 roku.
