Czemu astronauci nie mogą gwizdać

Astronauta Dan Barry ma na swoim koncie łącznie 7 godzin spaceru kosmicznego. Podczas misji STS-96 w maju 1999 roku odkrył on pewien ciekawy fakt - astronauci nie mogą w przestrzeni kosmicznej gwizdać.

Barry twierdzi, że swojego odkrycia dokonał zupełnie przypadkiem i nieplanowanie. Po nieudanej próbie gwizdania podczas spaceru w przestrzeni kosmicznej skontaktował się on z Kontrolą Naziemną i powiedział - "Houston, EV2. Naukowców może to zainteresować - nie mogę gwizdać". Potem kilku innych astronautów również podejmowało próby gwizdania - także bezskutecznie.

Okazało się, że za wszystko odpowiedzialne jest ciśnienie powietrza. Na powierzchni Ziemi średnia wartość ciśnienia, czyli jedna atmosfera wynosi 1013,25 hPa. W skafandrze, których używają astronauci podczas spacerów kosmicznych, panuje ciśnienie wynoszące około 1/3 tej wartości.

Gwizdanie działa w ten sposób, że powietrze przechodzi przez wąski przesmyk (tworzony przez ściskanie ust) przez co wpada w wibracje. Zaś przez niższe ciśnienie powietrza w skafandrze astronauta nie jest w stanie przecisnąć przez usta wystarczającej ilości cząsteczek powietrza, aby wprawić je w wibracje.

Tak więc astronautom pozostaje jedynie nucenie.