Stworzono sztuczną meduzę z komórek serca szczura
Bioinżynierom udało się właśnie stworzyć sztuczne stworzenie. Pobrali oni komórki z serca szczura i połączyli je z krzemem - w wyniku czego powstało coś, co nazwali meduzoidem - który z wyglądu przypomina nieco kwiat z 8 płatkami. Gdy umieści się go w polu elektrycznym zachowuje się on zupełnie jak prawdziwa meduza. Teraz badacze chcą zbudować podobne stworzenie z komórek pobranych z ludzkiego serca.
Bioinżynierom udało się właśnie stworzyć sztuczne stworzenie. Pobrali oni komórki z serca szczura i połączyli je z krzemem - w wyniku czego powstało coś, co nazwali meduzoidem - który z wyglądu przypomina nieco kwiat z 8 płatkami. Gdy umieści się go w polu elektrycznym zachowuje się on zupełnie jak prawdziwa meduza. Teraz badacze chcą zbudować podobne stworzenie z komórek pobranych z ludzkiego serca.
Naukowcy rozpoczęli cały proces od dokładnego przestudiowania pojedynczych komórek w ciele młodych meduz z gatunku Aurelia aurita. Doszli oni do wniosku, że ciało meduzy składa się z pojedynczej warstwy mięśni, z włóknami ciasno rozmieszczonymi wokół centralnego pierścienia i wzdłuż ośmiu "szprych". Gdy meduza ściska się aby poruszać się w wodzie wykonuje ona ruch dokładnie taki jak zachodzi w ludzkim sercu.
Następnie badacze stworzyli podobną strukturę z pojedynczej warstwy komórek pobranych z mięśnia sercowego szczura nałożonych na cieniutką błonę z poli(dimetylosiloksanu). Po zaaplikowaniu ładunku elektrycznego - mięśnie ściskają się powodując ruch dokładnie taki sam jak u prawdziwej meduzy i potem wracają do swego początkowego stanu dzięki elastycznemu poli(dimetylosiloksanowi).
Zdaniem naukowców jest to kolejny istotny krok dla biologii syntetycznej, udało im się bowiem stworzyć syntetyczne zwierze.
Kolejnym krokiem będzie próba stworzenia podobnego meduzoidu z ludzkiego serca - tak aby można było zupełnie bezpiecznie testować leki.
Chcą oni także przyjrzeć się innym formom morskiego życia. "Mamy cały zbiornik różnych zwierząt, a następna w kolejce jest ośmiornica" - skwitował główny autor badań - Kit Parker z Uniwersytetu Harvarda.
Źródło:
