Uciekali przed atakiem, ukryli w ziemi skarb. Właśnie go odnaleziono
W Górach Bukowych na Węgrzech dokonano odkrycia skarbu liczącego ok. 2700 lat. Składa się on z ponad 60 elementów. Znaleziska powiązano z zaatakowaniem wioski przez Scytów. Archeologiczne dowody wskazują na to, że najechana osada była ważnym ośrodkiem w epoce żelaza.
Badania prowadzone na Węgrzech na obszarze Wewnętrznych Karpat Zachodnich w Górach Bukowych ujawniły bogatą kolekcję „niezwykle interesujących eksponatów”, w tym liczący ponad 60 elementów skarb.
W skład tego cennego odkrycia wchodzą rozmaite przedmioty, które zdaniem badaczy zostały intencjonalnie zebrane i zakopane w jednym miejscu przez mieszkańców dawnej osady, którzy uciekali przed zaciekłym atakiem najeźdźców.
Badania archeologiczne w Górach Bukowych skupiają się na terenie odnalezionych tam pozostałości spalonej w wyniku inwazji osady. Resztki grodziska lub wioski położonej na szczycie góry Verebce-bérc okazały się skrywać tak wiele ciekawych elementów, które pozwalają naukowcom na poszerzenie wiedzy o regionie, że w tym roku już po raz trzeci odbywają się tam wykopaliska.
Wiele interesujących artefaktów, w tym wspomniany skarb, udało się zlokalizować dzięki wykorzystaniu podczas badań sprzętów takich jak wykrywacze metali.
Mieszkańcy odkrytej na Węgrzech osady opuścili ją w pośpiechu, zostawiając za sobą ogrom dobytku, który teraz jest przedmiotem kolejnych odkryć i badań. Zanim została zniszczona przez atak, rzeczona wioska rozkwitła w epoce żelaza, w VII i VI wieku przed naszą erą.
Odkopany na terenie osady skarb składa się właśnie z przedmiotów z żelaza, a także z brązu. W skład depozytu wchodzi głównie biżuterii oraz elementy uprzęży końskiej. Są tam przedmioty pochodzące z Europy Południowo-Wschodniej i Bałkanów. Naukowcy uważają, że nie tylko komponenty wchodzące w skład skarbu, ale i samo ukrycie zbioru przed najeźdźcami wpływa na to, że stanowi on teraz bezcenną dokumentację dawnych bitew, handlu i wymiany międzykulturowej we wiosce.
Spalone pozostałości drewnianych budynków oraz inne elementy świadczące o tym, że kiedyś na górze Verebce-bérc rozwijała się osada bądź grodzisko, powiązano z atakiem Scytów. Do takich wniosków badacze doszli na podstawie odnalezienia w okolicy dużej liczby wykonanych z brązu grotów strzał, charakterystycznych dla wojowników scytyjskich. Na podstawie źródeł pisanych i dowodów archeologicznych rozmaici badacze twierdzą, że Scytowie, czyli koczownicze ludy irańskie wywodzące się z terenów między Ałtajem a dolną Wołgą, byli niezwykle zajadłymi wojownikami oraz znakomitymi łucznikami.
Oprócz dowodów ataku oraz ukrytego w ziemi skarbu, na terenie dawnego założenia odkryto dowody na to, że najpewniej było ono ważnym ośrodkiem obróbki żelaza. Archeolodzy podali, że wysoka koncentracja śladów (ponad 600) świadczących o obróbce i szerokim wykorzystaniu żelaza sugeruje, że osada odgrywała kluczową rolę w produkcji i przetwarzaniu tego surowca w epoce żelaza.
Informacje na temat badań w Górach Bukowych publikowane są na łamach "Ásónyomon - az ELTE BTK Régészettudományi Intézet blogja"
