W Izraelu odnaleziono 1400-letni skarb, który przybliża historię Bliskiego Wschodu

Znalezione monety są szczególnie cennym odkryciem. Stanowią one bowiem zapis z jednego z najważniejszych okresów w historii Bliskiego Wschodu. Odkryli je archeolodzy Izraelskiego Urzędu Starożytności, którzy stwierdzili, że odkrycie stanowi dowód podboju terenów Izraela w średniowieczu przez muzułmanów. Jednakowo stanowi dokładny zapis momentu zdobywania Bliskiego Wschodu przez Arabów.

Znalezisko pochodzi z rezerwatu przyrody Herman Stream, przy mieście Banias. Jest to prawdziwy sklep z cukierkami dla archeologów. Starożytne miasto skrywa bowiem przeszłość wielu różnych kultur i cywilizacji od Grecji Aleksandra Wielkiego po czasy XIX-wiecznego panowania osmańskich sułtanów.

Złote monety odkryli archeolodzy Izraelskiego Urzędu Starożytności, w skrytce zakopanej u podstaw jednego z kamiennych murów. W 44 monetach od razu rozpoznano wizerunki dwóch bizantyjskich cesarzy, Nicefora II Fokasa i Herakliusza, którzy rządzili w pierwszej połowie VII wieku. Na podstawie wyglądu monet i techniki ich wybicia ustalono, że musiały być zbierane przez długie lata. Najstarsze pochodzą z okresu od 602 do 610 roku. Najmłodsze zaś z 635, czyli momentu podboju regionu przez Arabów. Ten fakt stał się istotny w poznaniu odpowiedzi na pytanie, po co ktoś schował te monety.

Archeolodzy wywnioskowali, że zrobiono to w obawie przed wojną, która zaczęła docierać do regionu, w którym znajduje się Baneas. W tamtym momencie Arabowie posuwali się w głąb Bliskiego Wschodu, kontrolowanego jeszcze przez Imperium Bizantyjskie, wzbudzając strach wśród mieszkańców. Tłumaczy to, dlaczego któryś z nich postanowił zakopać 44 złote monety, co jak na tamte czasy było dla zwykłego człowieka życiową fortuną.

Izraelscy archeolodzy stwierdzili, że odkryte monety dają bardzo dobry wgląd w historię podboju Bliskiego Wschodu przez Arabów i panujących wtedy nastrojów. Fakt, że zostały skrzętnie ukryte, pokazuje realny strach sprzed 1400 lat w obliczu nowego najeźdźcy.