Rosyjskie rakiety Oniks bombardują dostawy broni do Ukrainy
Siły rosyjskie wciąż ostrzeliwują ukraińskie pozycje wojskowe, a także obiekty cywilne, miasta, szpitale i szkoły. Wydaje się, że Rosjanie chcą wyrządzić jak największe szkody, w jak najkrótszym czasie. 30 kwietnia miało dojść do zbombardowania dostaw broni z USA i krajów UE. Użyto bardzo precyzyjnych rakiet Oniks.
Rosyjskie Ministerstwo Obrony poinformowało, że uderzyło w skład broni dostarczanej na Ukrainę przez Stany Zjednoczone i kraje europejskie. Siły rosyjskie podobno zniszczyły także pas startowy na lotnisku wojskowym w pobliżu ukraińskiego miasta Odessa. Do ataku użyto zaawansowanych rakiet Oniks.
Według niektórych źródeł, Rosja użyła tych pocisków także do ostrzelania Donbasu.
Czym są rakiety Oniks?
Rakiety Oniks to rosyjskie przeciwokrętowe odrzutowe i ponaddźwiękowe pociski manewrujące, które są mogą być wystrzeliwane z wyrzutni lądowych, z samolotów, czy z okrętów nawodnych lub podwodnych.
Rakiety te w 2016 roku w Syrii zostały wystrzelone w cel lądowy, co dowiodło ich zdolności ataku także na cele tego typu.
Pocisk ma długość 8,9 m i średnicę wynoszącą 53,3 cm. Całkowita masa wynosi prawie 4000 kg. Osiąga prędkość do 2,5 Ma, jego zasięg przy niskim pułapie to 120 km, a przy wysokim - nawet do 450 km.
Rakieta posiada stosunkowo niewielką głowicę o masie 300 kg, jednakże jej efektywność zwiększa duża energia kinetyczna. Posiada dwuczłonowy system napędowy, który składa się z rakietowego silnika startowego oraz silnika strumieniowego.
Oficjalny rozwój tej broni rozpoczął się w 1983 roku, a w 1990 r. pocisk został po raz pierwszy przetestowany. W roku 2002 został oddany do użytku. Z kolei w 2019 r. miała miejsce modernizacja rakiety polegająca na poprawie celności trafiania zarówno w cele nawodne, jak i naziemne. Zwiększono także zasięg lotu pocisku do 800 km i zwiększono ochronę pocisku przed atakami elektronicznymi.
Oniks jest bronią typu "strzel i zapomnij", są to pociski, które nie wymagają dalszego naprowadzania po starcie. Informacje o celu są programowane w pocisku tuż przed wystrzeleniem. Może to obejmować współrzędne, pomiary radarowe lub obraz celu w podczerwieni.
Po wystrzeleniu pocisk sam się prowadzi za pomocą kombinacji żyroskopów, aktywnego naprowadzania radarowego, czy GPS.
Rakieta produkowana jest w kilku wariantach pod różnymi nazwami, m.in. Bastion-P (mobilny system rakietowy Coast, który oficjalnie wszedł do służby w 2015 r.), P-800 Yakhont (eksportowa wersja Oniksa), czy BrahMos (pocisk współtworzony przez Rosję i Indie oparty o parametry Oniks).
