Siatka-niewidka. Żaden radar nie pokona kamuflażu Barracudy

Ukrywanie się jest jednym z najważniejszych aspektów współczesnych działań wojennych, bo możliwość schowania się przed wrogiem lub przynajmniej wprowadzenia silnego elementu wątpliwości, daje siłom zbrojnym oczywistą przewagę. I nie ma tu znaczenia, czy chodzi o "niewidzialne" łodzie podwodne, czy też technologie "rozmywające" żołnierzy piechoty. Czasami jednak ukrywanie się może przynieść efekt przeciwny od zamierzonego, a najlepszym przykładem jest siatka maskująca firmy Saab, która spisywała się zbyt dobrze.

Mówiąc precyzyjniej, tak dobrze chroniła piechotę przed wykryciem przez radary, że jednocześnie uniemożliwiała im odbiór sygnałów GPS i komunikacji radiowej. Jeśli oddział chciałby się dowiedzieć, gdzie się znajduje lub otrzymać rozkazy z dowództwa, musiałby wystawić antenę poza siatkę, czyli równie dobrze mógłby krzyczeć "jestem tutaj!". Producent zmuszony był zatem opracować nową wersję Barracuda ULCAS z dopiskiem FSS (Frequency Selective Surface), która pozwala żołnierzom na normalne prowadzenie działań wojennych. 

Siatka wciąż ma strukturę pozwalającą oddziałowi wtopić się w listowie, a także blokuje podczerwień w celu udaremnienia czujników poszukujących ciepła. Materiał i wzór siatki zaprojektowano tak, aby pochłaniał i tłumił sygnały radarowe z systemów naziemnych, powietrznych i kosmicznych, co utrudnia wykrycie lub identyfikację tego, co znajduje się pod systemem maskującym.

Tyle że Saab go zmodyfikował, tworząc system powierzchni selektywnej częstotliwościowo, który koncentruje się na górnym końcu widma elektromagnetycznego w celu osłabienia sygnałów radarowych w zakresie od 1 do 100 GHz, ale umożliwia przedostanie się sygnałów z niższego końca dla GPS i radia.

Według producenta technologię można też dostosować do konkretnych zastosowań, na przykład odwrócić efekt tłumienia, aby przepuszczać sygnały radarowe, ale nie radiowe, żeby sieć mogła służyć do ukrywania systemów radarowych i obrony powietrznej.