Wykryli ogromny transport broni na linię frontu. Rosjanie idą jak burza

Grupa "Krymski Wiatr" opublikowała najnowszy swój raport z obserwacji aktywności rosyjskiej armii na Krymie. Okazuje się, że Kreml zorganizował ogromny transport kolejowy z półwyspu na front ukraiński, obejmujący m.in. cysterny z paliwem, różnej maści broń i bojowe wozy piechoty BMP-3. Te rosyjskie pojazdy, znane z unikalnego połączenia mobilności i ognia artyleryjskiego, symbolizują desperackie próby uzupełnienia strat w obliczu realizowanej ofensywy w obwodzie charkowskim i donieckim.

Jak donosi serwis UNITED24 Media, który powołuje się na informacje pozyskane od władz w Kijowie, Kreml chce uzupełnić swoją flotę pancerną, gdyż celem jest jak najszybsze zajęcie całego Pokrowska, z okolicznymi miejscowościami, oraz przygotowanie się do ataku na największe miasta regionu, czyli Słowiańsk i Kramatorsk.

Chociaż rosyjscy żołnierze w ostatnich dniach poczynili duże sukcesy na polu walki, to jednak jest to okupione ogromnymi stratami w ludziach i sprzęcie. Szacuje się, że obecne straty w sprzęcie pancernym przekraczają 70% stanu przedwojennego. Rosjanie chcą te deficyty wypełnić wozami BMP-3, które będą mogły w krótkim czasie przerzucić w strategiczne miejsca frontu duże oddziały żołnierzy.

BMP-3, zaprojektowany w ZSRR w latach 80., ewoluował od elitarnego wozu desantowego do masowego uzupełnienia, podkreślając kryzys logistyczny Moskwy w trwającym konflikcie. Historia BMP-3 sięga zimnej wojny, gdy inżynierowie z zakładów Kurganmasz pracowali nad wozem łączącym cechy transportera i lekkiego czołgu. Wprowadzony do służby w 1987 roku, zastąpił starsze modele BMP-1 i BMP-2, oferując lepszą ochronę i wszechstronność. Masa bojowa wynosi 18,7 tony bez dodatkowego opancerzenia, co czyni go lekkim i łatwym w transporcie, zwłaszcza kolejowym, jak w opisanym przypadku z Krymu.

Wyprodukowano ich setki, z eksportem do Indii czy Iraku, a po 1991 roku produkcja wznowiona dla rosyjskiej armii. Modernizacje, takie jak wersja Manul z systemem Kornet, przedłużają żywotność, choć w Ukrainie BMP-3 ujawnia wady starszej konstrukcji wobec dronów i artylerii precyzyjnej. Uzbrojenie BMP-3 wyróżnia go na tle innych wozów piechoty, czyniąc z niego de facto miniaturowy czołg. Główna broń to 100-milimetrowa armata 2A70 z automatycznym ładowaniem, stabilizowana w dwóch płaszczyznach, zdolna do strzelania pociskami odłamkowo-burzącymi (HE) na cele umocnione lub kierowanymi 9M117 Bastion, niszczącymi pancerz na 4 km.

Wspiera ją 30-milimetrowe działo automatyczne 2A72 o szybkostrzelności 200 strzałów/min oraz karabin maszynowy PKT kal. 7,62 mm. Ta konfiguracja pozwala na jednoczesne zwalczanie piechoty, pojazdów i bunkrów, co w warunkach frontu pod Pokrowskiem daje Rosjanom przewagę w starciach bezpośrednich, choć wysokie zużycie amunicji i przegrzewanie lufy ograniczają skuteczność w dłuższych bojach.

Pod względem mobilności, BMP-3 idealnie sprawdza się również jako wóz amfibijny. Napędzany jest silnikiem diesla UTD-29 o mocy 500 KM. Zapewnia mu on osiąganie prędkości na poziomie 70 km/h na drodze i zasięg do 600 km. Tymczasem dzięki dwóm silnikom wodnym, pojazd może pływać z prędkością 10 km/h. Wymiary (długość 7 m, szerokość 3,15 m, wysokość 2,3 m) ułatwiają transport, ale niska ochrona, a mianowicie stalowy pancerz do 40 mm plus opcjonalne zestawy reaktywne Kontakt-1, czyni go podatnym na RPG i drony FPV, co w Ukrainie prowadzi do wysokich strat. Załoga składa się z trzech osób, a na transport może wziąć dodatkowo siedmiu żołnierzy.

***

Bądź na bieżąco i zostań jednym z 88 tys. obserwujących nasz fanpage - polub GeekWeek na Facebooku i komentuj tam nasze artykuły!