Celne diagnozy doktora Szekspira
Lekarzu ucz się od Szekspira. Jeden z najwybitniejszych pisarzy wszech czasów doskonale znał się na reakcjach naszego organizmu na różne stany psychiczne. To zaskakujące wyniki badań angielskiego naukowca.
Doktor Kenneth Heaton z Uniwersytetu w Bristolu przeanalizował treść 42 najważniejszych dzieł Williama Szekspira i porównał je z 46 utworami pisarzy mu współczesnych. Okazało się, że przy relacjonowaniu emocji i stanu fizycznego swych bohaterów Szekspira zaskakująco trafnie opisuje objawy psychosomatyczne, które im towarzyszą.
Szekspir nieźle poinformowany
Nudności, zawroty głowy, brak tchu, zmęczenie bohaterów, czy nawet ich kłopoty ze słuchem, czy odrętwienie pojawiają się w jego twórczości tam, gdzie według współczesnej medycyny rzeczywiście mogłyby się pojawić. Takiej wiedzy nie znajdziemy w innych dziełach z tego okresu, autor "Romea i Julii" albo był świetnie poinformowany, albo miał doskonałych konsultantów medycznych. Ich nazwisk jednak nie znamy.
Powodem są skrajne emocje
Jak wylicza dr Heaton, pięciu męskich bohaterów ma zawroty głowy w chwilach wzburzenia. Chodzi o postaci pojawiające się w "Poskromieniu złośnicy", "Romeo i Julii", "Henryku VI, cz. I" oraz "Troliusie i Kresydzie". Jedenaście razy szekspirowcy bohaterowie mają duszności, gdy doświadczają skrajnych emocji - np. w "Dwóch panach z Werony" czy "Gwałcie na Lukrecji". Zmęczenie - powiązane ze smutkiem lub cierpieniem - pojawia się m.in. w "Hamlecie" i "Kupcu weneckim", a zaburzenia słuchu w momencie kryzysu - w "Królu Learze" i 'Ryszardzie II". Niska temperatura ciała i zasłabnięcia, charakterystyczne dla głębokiego szoku, to objawy, które badacz zauważył np. w "Juliuszu Cezarze" i "Ryszardzie III".
Badacz podsumowuje, że lektura sztuk Szekspira może pomóc także współczesnym lekarzom we właściwym diagnozowaniu pacjentów.
