Gigantyczne cmentarzysko sprzed niemal 6 milionów lat. "Odkrycie, które zdarza się raz w życiu"
Starożytne "cmentarzysko słoni" pełne masywnych kości zostało odkryte wzdłuż dawnej rzeki w północnej Florydzie. Znalezienie takiej ilości dobrze zachowanych szkieletów dla paleontologów jest wyjątkowym wydarzeniem.
Około 5,5 miliona lat temu kilku przedstawicieli rodziny gomfoterów, krewnych słoni, zmarło w rzece lub jej pobliżu. Ani rzeka, ani te zwierzęta dziś już nie istnieją, ale ich odkrycie daje paleontologom pełniejszy obraz życia w prehistorycznej Florydzie. O odkryciu poinformowało Muzeum Florydy 30 maja b.r.
Co dokładnie odkryto na Florydzie?
― To odkrycie, które zdarza się raz w życiu. To najbardziej kompletny szkielet gomfoterów z tego okresu na Florydzie i jeden z najlepszych w Ameryce Północnej ― powiedział Jonathan Bloch, kurator paleontologii kręgowców w Muzeum Historii Naturalnej na Florydzie.
Bloch i jego zespół odkryli fragmenty szkieletu wczesną wiosną 2022 roku. W przeszłości w Montbrook znajdowano pojedyncze kości, więc nie było powodu, by podejrzewać, że jest to coś niezwykłego. Ale kilka dni później wolontariusz kopiący w pobliżu, odkrył ślad czegoś bardzo dużego.
― Zacząłem natykać się na kolejne kości palców u nóg i kostek. W miarę jak kopałem, to, co okazało się kością łokciową i kością promieniową, zaczęło być lepiej widoczne. Wszyscy wiedzieliśmy, że odkryto coś wyjątkowego ― powiedział Dean Warner, emerytowany nauczyciel chemii i wolontariusz z Montbrook.
W ciągu kilku następnych dni okazało się, że to nie jeden, a kilka kompletnych szkieletów, w tym jeden dorosły i co najmniej siedem młodych osobników. Ich dokładne rozmiary poznamy dopiero po wykopaniu, ale Jonathan Bloch szacuje, że dorosłe zwierzę mogło mieć ponad 2,4 metra wysokości, a czaszka wraz z kłami ponad 2,7 metra długości.
Skąd tak duża liczba odnalezionych kości zwierząt? Rachel Narducci, kierowniczka kolekcji paleontologii kręgowców w Muzeum Florydy uważa, że mało prawdopodobne jest, aby wszystkie zginęły razem. ― Wygląda na to, że członkowie jednego lub wielu stad utknęli w tym jednym miejscu w różnych momentach ― skomentowała.
Miejsce znalezienia skamieniałości znajduje się około 48 kilometrów w głąb lądu od Zatoki Meksykańskiej. Dawniej obszar ten był położony znacznie bliżej morza. Żyły one w późnym miocenie (miocen jest epoką geologiczną, która trwała od 23,03 mln do 5,33 mln lat temu), kiedy temperatura i poziom wód były znacznie wyższe niż obecnie.
Co to są gomfotery?
Słonie i ich wymarli krewni nazywani są zbiorczo trąbowcami. Przed człowiekiem zasiedlały niemal każdy kontynent, a gomfotery należały do najbardziej różnorodnej rodziny. Dotychczas znajdowane szczątki pochodzą od zwierząt żyjących na przestrzeni aż 20 milionów lat.
Według badań po raz pierwszy wyewoluowały w Afryce we wczesnym miocenie, około 23 miliony lat temu. Stąd rozprzestrzeniły się na Europę i Azję. Później, około 16 milionów lat temu dostały się przez most lądowy Beringa do Ameryki Północnej, a 2,7 miliona lat temu przez Przesmyk Panamski do Ameryki Południowej. Podczas tej długiej wędrówki gomfotery wykształciły liczne cechy, które pozwoliły funkcjonować w nowych środowiskach.
― Wszyscy ogólnie wiemy, jak wyglądały mastodonty i mamuty włochate, ale gomfotery nie są tak łatwe do sklasyfikowania. Miały różne rozmiary ciała, a kształt ich kłów różnił się znacznie w zależności od gatunku ― powiedział Narducci.
Oprócz pary głównych kłów niektóre gomfotery miały drugi zestaw przymocowany do dolnej szczęki, które z czasem zaczęły zmieniać swój wygląd. Paleontolodzy często wykorzystują je w celu rozpoznania. Te z Montbrook mają charakterystyczny pasek biegnący wzdłuż każdego kła. W tamtym czasie istniała tylko jedna grupa gomfoterów z tym unikalnym wzorem. To pozwoliło zawęzić odkrycie do gatunku o nazwie Rhyncotherium, które były rozpowszechnione w Ameryce Północnej i Środkowej.
Odkrycie w Montbrook daje nowe życie gomfoterom Rhynchotherium i daje naukowcom możliwość zdobycia nowych informacji o niezwykłej faunie, która niegdyś zamieszkiwała Amerykę Północną.
