W Brazylii odkryto nowy gatunek leniwca, który już jest zagrożony wyginięciem
Ma głowę jak orzech kokosowy, jest tak samo wolny, jak inne leniwce i już sprawia problemy dla naukowców, którzy chcą go uratować. Co ciekawe, okazuje się, że w historii już ktoś go znalazł, a nawet opisał.
Określony jako Maned sloth (łac. Bradypus torquatus) żyje w środowisku Lasów Atlantyckich w Brazylii. Do tej pory naukowcy uważali, że w tym rejonie istniał tylko jeden gatunek leniwca. Ostatnie badania wskazują jednak, że występuje duża różnica genetyczna, pomiędzy stadami z północy i południa.
Powrót do korzeni, czyli jak nowe badania poparły historyczną tezę
Ironią jest fakt, że leniwiec grzywiasty został już w historii opisany jako odrębny gatunek. Dokonał tego w 1850 brytyjski zoolog, John Edward Gray. Jednak szybko jego rewelacje zostały odrzucone i przez lata uważano, że Lasy Atlantyckie mają tylko jeden gatunek najwolniejszego ssaka na Ziemi. Aż do dziś.
Nowe badania brazylijskich naukowców wykazały bowiem, że stada leniwców z północy regionu, różnią się diametralnie od tych z południa. Analiza morfologiczna łącznie 24 leniwców pokazała, że południowe leniwce miały bardziej płaskie czaszki, mocniej zaokrąglone szczęki i szersze kości policzkowe. Uzupełniająca analiza genetyczna na próbie 55 sztuk tylko to potwierdziła.
Można wyróżnić dwa rodzaje leniwców: północnego leniwca (Bradypus torquatus) występującego w brazylijskich stanach Bahia i Sergipe oraz południowego leniwca (Bradypus crinitus), występującego w stanach Rio de Janeiro i Espirito Santo
Nowy leniwiec to nowe wyzwania
Badacze podejrzewają, że naturalną granicą, która rozdziela dwa gatunki, jest rzeka Rio Doce. Stwierdzają jednak, że na rozróżnienie gatunków leniwców wpływ miał także człowiek i idąca za nim dewastacja lasów.
Ta separacja została prawdopodobnie dodatkowo pogłębiona przez fragmentację siedlisk i wylesianie w Lesie Atlantyckim. Procesy te potencjalnie ograniczyły przepływ genów między populacjami
Przez to zauważyć można, że siedliska nowego gatunku leniwca są bardzo mocno rozproszone. Przez to od razu nadano mu status gatunku zagrożonego wyginięciem. Przez to naukowcy chcą już rozpocząć ochronę.
Jednak ze względu na potrzebę jednakowo ochrony gatunku z północy, może to się okazać bardzo trudne. Naukowcy nie chcą od razu mieszać ze sobą dwóch gatunków, przez co i tak niewielkie obszary, które można wykorzystać jako zbudowanie skupiska stad, stają się prawie niedostępne.
