Zamiast zastrzyku - powstały innowacyjne plastry szczepionkowe

Prace nad plastrami z mikroigłami trwają już od lat, ale ich produkcja na szeroką skalę jest niezwykle trudna. Wyzwaniem jest dostosowanie jednego typu plastra do różnych rodzajów szczepionek. Teraz udało się pokonać tę barierę, dzięki wykorzystaniu techniki druku 3D zwanej CLIP.

Metoda CLIP (Continuous Liquid Interface Production) została wynaleziona przez Josepha DeSimone, Alexandra i Nikitę Ermoshkina oraz Edwarda T. Samulskiego w roku 2014 r. Wykorzystuje ona utwardzanie żywic polimerowych światłem UV do tworzenia gładkich, stałych obiektów o szerokim zakresie kształtów. W tym przypadku mowa o plastrach, które są spójne pod względem rozmiarów, kształtów i rozłożenia igieł.

- Nasze podejście pozwala nam na bezpośrednie drukowanie mikroigieł w 3D, co daje nam dużą swobodę w projektowaniu najlepszych mikroigieł z punktu widzenia wydajności i kosztów - powiedział Shaomin Tian, mikrobiolog z Uniwersytetu Karoliny Północnej w Chapel Hill.

Łatwość i szybkość, z jaką można tworzyć plastry z mikroigłami, może pozwolić na ich szersze zastosowanie - nie tylko do dystrybucji szczepionek. Dużą zaletą takich plastrów jest fakt, że można je stosować samodzielnie, bez konieczności wizyty u lekarza czy kontaktu z pielęgniarką. To konsekwencja faktu, że plastry przebijają się jedynie przez zewnętrzną warstwę skóry (działają transdermalnie).

Leki są uwalniane bezpośrednio w pobliże komórek odpornościowych skóry, co jest rozwiązaniem idealnym w przypadku szczepionek. Dzięki takim plastrom, możliwe ma być odpowiednie obniżenie dawek szczepionek.

Testy laboratoryjne potwierdziły na myszach, że plastry wyzwoliły odpowiedź limfocytów T i przeciwciał specyficznych dla antygenów ok. 50 razy większą niż w przypadku tradycyjnych zastrzyków. Rozwiązanie to można wykorzystać w przyszłych szczepionkach przeciwko grypie, odrze, zapaleniu wątroby czy COVID-19.

Plastry nie zostały jeszcze przetestowane na ludziach, ale powinny być równie skuteczne.