Największy okręt podwodny świata wraca do służby?

Ten ogromny okręt o wyporności podwodnej 48000 ton był po wycofaniu ze służby operacyjnej wykorzystywany w celach badawczych, przede wszystkim jako platforma testowa dla najnowszych rakiet balistycznych. Obecnie są to pociski typu R-30 Buława, które mają być na wyposażeniu nowych, rosyjskich strategicznych okrętów podwodnych projektu 955 typu Boriej.  Z tego powodu stacjonujący na co dzień w Siewierodwińsku „Dmitrij Donskoj” jest utrzymywany w sprawności technicznej i okresowo wysyłany na morze. Ostatni zarejestrowany powrót do bazy odnotowano 16 lipca br. I nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że okręt ten opuścił port 26 czerwca br., a więc przebywał na morzu 20 dni. Co więcej, ten długi rejs Akuły nie był związany z testowym odpaleniem rakiety Buława...  Dziwna misja starej Akuły  Budowa okrętu „Dmitrij Donskoj” rozpoczęła się w 1976 r., co oznacza, że mamy do czynienia z prawie czterdziestoletnią konstrukcją. Utrzymanie w sprawności tak ogromnej i skomplikowanej jednostki jest bardzo trudne (większość części zamiennych nie jest już produkowana) i w przypadku jednostki testowej obejmowałoby tylko najważniejsze systemy pokładowe. Dlatego nawet przy testach rakiet rejsy skracano do minimum i dbano o liczną i silną osłonę ratowniczą.  Dwudziestodniowy rejs oznacza, że systemy pokładowe muszą być sprawne w znacznie większym zakresie niż na jednostce badawczej. Samo zaokrętowanie załogi liczącej 160 osób stanowi wyzwanie, nie mówiąc o zapewnieniu na tak długi czas bezpieczeństwa starej instalacji dwóch reaktorów atomowych.  Dlatego specjaliści podejrzewają, że Rosjanie usprawnili okręt i chcą nim zapewnić lukę, jaka pojawia się w ich starzejącej się, strategicznej flocie podwodnej. I nie ma tu znaczenia, że elektroniczne wyposażenie Akuły jest przestarzałe. Najważniejszy jest to, że może ona przenosić 20 rakiet balistycznych.  W tym kontekście nie jest również pewne, co się stanie z dwoma innymi okrętami projektu 941, które oczekują na spisanie: „Siewierstal” i „Archangielsk”. Może się bowiem zdarzyć, że i one zostaną w jakiś sposób przywrócone do działań – chociażby tylko jako portowa wyrzutnia rakiet balistycznych (choć dużym problemem jest brak rakiet).  Przypomnijmy, że jeszcze w 2010 r, dowódca marynarki wojennej Rosji poinformował o planach pozostawieniu w służbie dwóch takich okrętów do 2019 r. Jednak w tym samym roku doszło do podpisania pomiędzy Stanami Zjednoczonymi i Rosją traktatu o redukcji strategicznych zbrojeń ofensywnych (START-3), który ograniczał liczbę rozmieszczonych głowic jądrowych z każdej strony do 1550. Tymczasem każdy okręt podwodny typu Akuła był w stanie przenosić nawet 200 głowic i z części z nich Rosja musiała po prostu zrezygnować. Trzy jednostki projektu 941 zostały więc wycofywane i pocięte na części. Teraz Rosjanie mogą zmienić zdanie i próbować ponownie uruchomić pozostałe trzy okręty.