Epidemia, czyli śmierć

Pierwszy przypadek dżumy (zwanej także "czarną śmiercią") zanotowano w październiku 1347 w porcie Messyna (Sycylia). Do roku 1352, kiedy epidemia zaczęła wygasać, na dżumę zmarło 1/3 ludności Europy, czyli ok. 30 mln (niemal połowa wszystkich, którzy zachorowali). W Europie występowały dwa rodzaje dżumy - dymenicza, która atakowała głównie węzły chłonne i układ krążenia, oraz płucna. Dymenicza nie była śmiertelna i poddawała się leczeniu, płucna niemal zawsze kończyła się zgonem. Posłuchaj piosenki inspirowanej dżumą: Ospa prawdziwa, zwana także ospą czarną Historia czarnej ospy sięga początków naszej ery. Najpierw pojawiła się w Indiach, skąd rozprzestrzeniła się (kilkanaście wieków później, w czasach Wielkich Odkryć Geograficznych) do Europy i Ameryki Północnej. Według ostrożnych szacunków wirus czarnej ospy zabił ponad 12 mln rdzennych mieszkańców Ameryk, oraz kilkaset milionów Europejczyków. Wirus został oficjalnie pokonany w roku 1977 (wtedy zanotowano ostatni przypadek zachorowania), jednak do dziś przechowywany jest w laboratoriach naukowych w Rosji (Instytut Preparatów Wirusowych w Moskwie) oraz USA (Centrum Kontroli Chorób w Atlancie). Przechowywanie wirusa nadal budzi wiele sporów, ponieważ w przeszłości zdarzały się przypadki wydostania choroby z laboratoriów (ostatni taki przypadek miał miejsce w 1978 r.). Zobacz jak wyglądały osoby chore na czarną ospę: Egzotyczna choleraCholera jest ostrą i zakaźną chorobą układu pokarmowego, którą powodują bakterie. Najczęściej chorobotwórcze bakterie znajdują się w wodzie lub ludzkich odchodach. Wbrew obiegowym opiniom, cholera nie jest chorobą śmiertelną. Leczenie opiera się głównie na podawaniu płynów (doustnie, dożylnie) i w 99 proc. przypadków kończy się całkowitym wyleczeniem. W przypadku zaniechania pomocy chory umiera w ciągu kilku (noworodki) lub kilkudziesięciu (dorośli) godzin z powodu silnego odwodnienia. Zobacz dlaczego ludzie umierają na cholerę: Gorączka krwotoczna z AfrykiWirus powodujący chorobę pojawił się po raz pierwszy w 1976 roku w Zairze, niedaleko rzeki Ebola. Spośród 318 osób, które zachorowały, 200 zmarło. W tym samym czasie epidemia pojawiła się także w Sudanie, gdzie śmiertelność wśród osób zarażonych wyniosła ponad 50 proc. Naukowcy uważają, że choroba pojawiła się najpierw u małp Saba, później doszło do zarażenia człowieka. Objawy eboli przypominają grypę, śmierć następuje z wykrwawienia (z jam ciała oraz narządów wewnętrznych). Epidemie gorączki krwotocznej występują głównie w krajach tropikalnych. Do dziś trwają prace nad szczepionką. Zobacz jak zabija ebola oprac. KP

Ospa prawdziwa, zwana także ospą czarną

Egzotyczna cholera

Gorączka krwotoczna z Afryki

Najnowsze