Słownik, który powstawał 90 lat
Efekt przerósł oczekiwania badaczy - z pierwotnie skromnych materiałów powstało monumentalne dzieło. W 1921 r. lingwiści zaczęli tworzyć słownik dawno wymarłego języka akadyjskiego. Ci, którzy rozpoczynali prace nad nim, nie doczekali ich zakończenia. Tworzenie słownika sfinalizowano dopiero w tym roku - 90 lat od chwili opracowania pierwszego hasła.
Język, który zamarł na 2000 lat
- Zajmie nam to dużo czasu - ostrzega swych współpracowników prof. Breasted. Jednak nawet on nie spodziewa się, ile naprawdę zajmie opracowywanie słownika.
Haseł stale przybywa
W 1935 r. językoznawcy mają już do dyspozycji milion kart ze szczegółowymi hasłami. Prace posuwają się jednak powoli i z dużym trudem, na domiar złego całe przedsięwzięcie przerywa wojna. Jednak pomimo przeciwności, liczba kart z kolejnymi hasłami ciągle rośnie. Ostatecznie sięgnie niemal 2 milionów.
Oficjalny koniec
- Słownik daje nam w zasadzie swego rodzaju klucz do świata pierwszej prawdziwej cywilizacji miejskiej. Musimy sobie uświadomić, że praktycznie wszystko, co dziś uważamy za oczywiste, ma swoje źródło w starożytnej Mezopotamii - zarówno organizacja państwa, wynalazek koła czy pismo - twierdzi prof. Gil Stein, obecny dyrektor Instytutu Orientalistyki na Uniwersytecie Chicagowskim.
Poza medycyną interesowało go także wróżbiarstwo, jego szczególną uwagę zwróciły dawne przesądy odwołujące się do wnętrzności owiec. - Jeśli np. woreczek żółciowy owcy był długi i spiczasty, oznaczało to porażkę wroga, ciemna wątroba symbolizowała natomiast niebezpieczeństwo - opisuje niektóre odkryte zapisy prof. Bigos.
- To tak jakby wyglądać przez okno w przeszłość oddaloną o tysiące lat - zauważył inny z uczestników projektu, prof. Matthew Stoper z Instytutu Orientalistyki na uniwersytecie w Chicago.
Jak mówiono i pisano w Mezopotamii
Język akadyjski należy w ramach afro-azjatyckiej rodziny językowej do tzw. języków semickich. Posługiwano się nim na obszarze starożytnej Mezopotamii, czyli na terenie pomiędzy rzekami Eufrat i Tygrys. Dziś rozciąga się tu Irak, jednak Mezopotamia sięgała także na terytorium obecnej Syrii i Turcji.
Swą nazwę zawdzięcza stolicy - Akadowi. Miasto to już w 2340 r. p.n.e. zbudował Sargon Wielki zwany po akadyjsku Šarru-kin ("prawowity król"), który rządził prawdopodobnie w latach 2334-2279 p.n.e. To właśnie ten władca założył pierwsze wielkie imperium na całym terytorium Mezopotamii, gdzie do tego czasu istniały tylko tzw. państwa-miasta.
Nazwy własne jako zwiastuny języka
Powolne wymieranie akadyjskiego następuje w VIII w. p.n.e. gdy na pierwszy plan wysuwa się aramejski - ojczysty język koczowniczego ludu Aramejczyków. W VI-V w. p.n.e. staje się on językiem urzędowym Imperium Perskiego, a jednocześnie najważniejszym językiem Bliskiego Wschodu. Aramejskim posługiwał się Jezus Chrystus, językiem tym napisano niektóre księgi Biblii.
