Curiosity także znajduje meteoryty!

Naukowcy uważają, że przez ostatnie 3 miliardy lat Mars zasadniczo nie różnił się od znanej nam planety – już wtedy był to glob zimny, jałowy i pozbawiony grubszej atmosfery. Te warunki idealnie sprzyjają zachowaniu meteorytów na powierzchni Czerwonej Planety. Dla porównania – na Ziemi duża część meteorytów wpada do oceanów, szybko niszczą je procesy geologiczne lub biologiczne albo są poddawane erozji i wietrzeniu wskutek interakcji z atmosferą (np. deszcz). Z tych powodów najczęściej odkrywa się na Ziemi meteoryty na pustyniach – zarówno tych piaszczystych (np. Sahara) jak i lodowych (np. Antarktyda).

Pierwszy meteoryt na powierzchni Marsa został zidentyfikowany przez łazik Opportunity na początku 2005 roku. Od tego czasu łazik ten oraz jego bliźniak Spirit znalazły w trakcie swej wędrówki jeszcze kilka innych kamieni, które są lub z dużym prawdopodobieństwem mogą być meteorytami.

Od sierpnia 2012 roku po wnętrzu krateru Gale przemieszcza się łazik Mars Science Laboratory (MSL) Curiosity. Również ten łazik odkrył marsjańskie meteoryty. Pierwszy z nich został odkryty w 2014 roku – duży, metaliczny meteoryt nazwany “Lebanon”, składający się z dwóch części. Co ciekawe, nieopodal tego meteorytu znalazł się kolejny – w pewnym sensie pierwsze odkrycie skał pochodzenia kosmicznego przez Curiosity można uznać jako jednoczesne odkrycie trzech meteorytów.

W październiku 2016 roku Curiosity natknął się na mały meteoryt, podczas bliższych badań skał u podnóża Góry Sharpa. Meteoryt został nazwany “Eggrock”. Ten meteoryt, także metaliczny, ma średnicę nie więcej jak kilkunastu centymetrów. Jest to zatem stosunkowo niewielki meteoryt w porównaniu z wcześniej odkrytymi przez Curiosity, a także zidentyfikowanymi przez Spirit i Opportunity. Ten laser został poddany bliższym oględzinom Curiosity – także za pomocą pokładowego lasera.

W tej chwili nie ma szacunków dotyczących ilości lub masy meteorytów znajdujących się na powierzchni Marsa. Wydaje się jednak, że takich meteorytów może być wiele i występujących w bardzo różnych rozmiarach. Dla porównania – w tym roku w Argentynie w rejonie Campo del Cielo odkryto żelazno-niklowy meteoryt o średnicy około 2 metrów (wielkość podobna do „Lebanon”) o masie ponad 30 ton. Można zatem pokusić się o odważne stwierdzenie, że jeśli występowanie takich stosunkowo dużych meteorytów żelaznych na powierzchni Marsa jest zjawiskiem powszechnym, w przyszłości takie obiekty mogą stać się lokalnym surowcem nadającym się do wykorzystania przez pierwszych marsjańskich kolonistów.  Ograniczy to tym samym zależność kolonistów od ziemskich dostaw.

Zobacz też: