Teleskop Webba zrobił spektakularne zdjęcie potężnej supernowej

SN 1987A jest pod stałą obserwacją astronomów od prawie 40 lat, kiedy to odkryto ją w lutym 1987 roku. Od tamtego momentu jest najlepszym obiektem do zrozumienia supernowych, potężnych kosmicznych eksplozji tak silnych, że można je zobaczyć gołym okiem nawet z odległej przestrzeni. Teraz swój obiektyw na nią rzucił Teleskop Jamesa Webba.

Konstrukcja NASA wykonała niezwykle szczegółowe zdjęcia, ujawniające piękno supernowej. Jednak przy tym dała istotne wskazówki, które mogą zaprowadzić astronomów do odkrycia tajemnic SN 1987A. Oto ona z całej swej okazałości.

Tak dokładne zdjęcie supernowej pozwoliło po 36 latach zobaczyć ją w zupełnie nowym świetle. Teleskop Webba uchwycił centralną strukturę SN 1987A, złożoną ze zbitego gazu i pyłu tak gęstą, że nawet nie da się go przeniknąć podczerwienią na środku, tworząc niewielką czarną plamkę. Dlatego astronomowie NASA nazywają ją "dziurką od klucza".

Dziurkę otacza potężny pierścień równikowy, stworzony z materiału wyrzuconego jeszcze tysiące lat przed wybuchem supernowej. Naukowcy rozpoznali w niej znane punkty, które Teleskop Webba pokazał w niespotykanej do tej pory jakości. Z okazji nowego zdjęcia, astronomowie przypomnieli jak wygląda jeden ze starszych obrazów SN 1987A, zrobiony przez Teleskop Hubble’a.

SN 1987A to supernowa typu II, która powstała po zapadnięciu się masywnej gwiazdy około 400 lat temu. Znajduje się 168 tysięcy lat świetlnych od Ziemi w Wielkim Obłoku Magellana. Obecnie to najbliższa Ziemi supernowa znana astronomom i najlepszy obiekt do badania fazy przed w trakcie i po śmierci gwiazdy.

Tak naprawdę astronomowie dalej obserwują efekty wybuchu, który doprowadził do powstania SN 1987A. W supernowej ciągle rozchodzi się fala uderzeniowa, która obecnie przemieszcza się przez gęsty pierścień. Astronomowie przez lata regularnie obserwowali jego rozjaśnianie.

NASA wskazuje, że najnowsze zdjęcie zawiera niewidziane do tej pory elementy supernowej. Są to małe struktury przypominające półksiężyce, które mogą być częścią zewnętrznych warstw gazu, wyrzuconych podczas wybuchu.

Znalezienie takich elementów po 36 latach od odkrycia SN 1987A nie jest niczym niezwykłym. Wokół tej supernowej istnieje wiele nierozwiązanych tajemnic. Jedną jest to, czy pozostałości po wybuchu to na pewno gwiazda neutronowa, czy gwiazda kwarkowa. Szczegółowość Teleskopa Webba może pozwolić odkryć odpowiedź.