Dwa tygodnie bez plam słonecznych

Przez dwa tygodnie na Słońcu nie było plam słonecznych. Poprzednim razem tak długo plam nie obserwowano na Słońcu w kwietniu 2010 roku.

Widok tarczy słonecznej w dniu 20 marca 2017NASA

Od czasu drugiego maksimum tego cyklu słonecznego (początek 2014 roku) aktywność plamotwórcza naszej Dziennej Gwiazdy spada. W 2015 roku zanotowano dwa rozbłyski klasy X i 127 klasy M. W 2016 roku nie zanotowano żadnego rozbłysku klasy X i jedynie 16 klasy M. W tym roku jak na razie nie zanotowano żadnego rozbłysku klasy M. Jest to wyraźny dowód na spadek aktywności słonecznej.

W 2016 roku rozpoczęły się okresy bez żadnych plam widocznych na tarczy Słońca widocznej z Ziemi. Do dziś (22 marca) łącznie zanotowano 17 takich okresów, z których przed marcem 2017 najdłuższy okres nastąpił pod koniec czerwca 2016. Wówczas na tarczy słonecznej nie zaobserwowano żadnej plamy przez 12 dni.

Plamy na Słońcu - pierwszy lat od 7 lat nie można ich zaobserwowaćNASA

Obecny okres bez plam słonecznych rozpoczął się 7 marca i trwał do 21 marca. Był dłuższy niż w 2016 roku. Podobnych i coraz dłuższych okresów bez plam można się spodziewać przez kolejne lata, aż do końca tej dekady. Koniec tego cyklu aktywności powinien nastąpić pomiędzy 2019 a 2020 rokiem, choć te daty nie są pewne.

Czarny obszar oznacza rejon Słońca, skąd aktualnie nie ma informacji na temat aktywności fotosfery Słońca. Stan na 20 marca 2017NASA

Oczywiście, brak plam słonecznych po stronie widocznej z Ziemi nie oznacza, że plam nie ma w ogóle. Do początku tej dekady nie było możliwości monitorowania aktywności "po drugiej stronie Słońca". W okresie od września 2011 do sierpnia 2014 roku było możliwe obserwowanie całej fotosfery naszej Dziennej Gwiazdy za sprawą sond STEREO-A i STEREO-B. Niestety, o ile STEREO-A wrócił do regularnych obserwacji, to nie udało się przywrócić do służby sondy STEREO-B. Aktualnie (marzec 2017) możliwe jest obserwowanie prawie całej tarczy słonecznej, za wyjątkiem obszaru o szerokości około 40 stopni.