Jak długo człowiek może nie spać?
W 1959 roku Peter Tripp, popularny DJ z Nowego Jorku, zobowiązał się do niespania przez 200 godzin, a dodatkowo udokumentował całe to przedsięwzięcie za pomocą autorskiej audycji radiowej. Badania nad snem były w tamtych czasach rzadkością, więc nikt nie wiedział, jaki może być efekt. Nic dziwnego, że wydarzenie zyskało ogromną popularność, a Tripp miliony słuchaczy, w tym także tych ze społeczności naukowej.
Okazało się, że wpływ maratonu bez snu, nazwanego "wakeathon", na organizm człowieka był znacznie bardziej dramatyczny niż ktokolwiek się spodziewał. Osobowość DJ'a, zwykle opisywana jako radosna i optymistyczna, zaczęła się zmieniać wraz z upływem czasu. Trzeciego dnia mężczyzna stał się bardzo drażliwy, przeklinał i obrażał nawet swoich najbliższych przyjaciół. Pod koniec eksperymentu zaczął mieć halucynacje, a także wykazywał zachowania paranoidalne. Mimo obaw monitorujących go lekarzy, ukończył swoje przedsięwzięcie i poszedł do łóżka po 201 godzinach bez snu.
Współczesne badania wciąż odwołują się do zachowania Trippa podczas opisanego maratonu. Na ich podstawie stwierdzono, że brak snu lub jego ograniczenie powoduje rosnące rozdrażnienie, pogorszenie nastroju, poczucie depresji, gniewu i lęku. Niektórzy twierdzą, że brak snu prowadzi także do zwiększonej reaktywności emocjonalnej.
Metody obrazowania mózgu ujawniają, że brak snu może prowadzić do irracjonalnych reakcji emocjonalnych. Pozbawieni snu uczestnicy jednego z późniejszych badań także doświadczali stresu i złości, nawet przy wypełnianiu prostych testów poznawczych. Poziom aktywności ciała migdałowatego uczestników był nawet o 60% wyższy niż u osób wypoczętych. Brak snu wydaje się powodować przesadną reakcję ciała migdałowatego na bodźce negatywne, ponieważ obszary mózgu, które normalnie osłabiają takie bodźce, w stanie niewyspania są nieaktywne.
Innym obszarem, który cierpi od braku snu jest hipokamp. To obszar odpowiedzialny za przechowywanie nowych wspomnień. Kiedy ludzie są pozbawieni snu nawet przez jedną noc, ich zdolność do zapamiętywania nowych informacji znacznie spada. Uczestnicy badania, którzy zostali pozbawieni snu, wykazywali mniejszą zdolność zapamiętywania przygotowanych zestawów zdjęć.
Historia Petera Trippa nie ma szczęśliwego zakończenia. Niedługo po ukończeniu niezdrowego maratonu jego małżeństwo się rozpadło, stracił pracę i załamała się jego kariera. Do tej pory nie ustalono, czy te wydarzenia były w jakiś sposób powiązane z wcześniejszą bezsennością mężczyzny.
W 1964 roku rekord w niespaniu został pobity przez Randy'ego Gardnera, licealistę z San Diego, który bez snu spędził 264 godziny.
