Mleko diabłów tasmańskich skrywa lek na superbakterie
Naukowcy odkryli, że mleko diabłów tasmańskich zawiera arsenał związków, które mogą uporać się z najbardziej śmiertelnymi zakażeniami bakteryjnymi i grzybicznymi znanymi nauce, w tym gronkowcem złocistym.
U diabłów tasmańskich odkryto sześć różnych typów obiecujących związków przeciwbakteryjnych. Naukowcom udało się ponadto skutecznie zsyntetyzować je w warunkach laboratoryjnych.
Gdy testowano związki chemiczne przeciwko 25 różnym bakteriom oraz 6 szczepom grzybów, sześć spośród nich skutecznie zabijało gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus), odpowiedzialnego za zatrucia, zapalenia płuc i zespół wstrząsu toksycznego. To nie wszystko. Wspomniane związki zabijały także bakterie Enterococcus, które mogą wywoływać infekcje dróg moczowych i zapalenie opon mózgowych. Dobrze radziły sobie także z Candida krusei - rzadkim gatunkiem drożdży cechujących się wysoką śmiertelnością - i hiperzjadliwym grzybem zwanym Cryptococcus gattii.
- To było naprawdę ekscytujące. Pokazaliśmy, że peptydy obecne w mleku diabłów tasmańskich zabijają bakterie oporne na wiele współczesnych antybiotyków - powiedziała Emma Peel z Uniwersytetu w Sydney.
Diabeł tasmański jest gatunkiem mięsożernych torbaczy, występującym naturalnie tylko na australijskiej wyspie Tasmania. Jest największym mięsożernym torbaczem na świecie, osiąga rozmiary małego psa. Diabły tasmańskie są obecnie poważnie zagrożone przez chorobę zwaną rakiem pyska diabła (DFTD), nowotwór złośliwy, który rozprzestrzenia się na całe ciało. Ostatnie badania sugerują, że diabeł tasmański wykształca swoją własną odporność na DFTD.
Peptydy antybakteryjne w mleku diabłów tasmańskich zespół Peel odkrył przypadkowo. To katelicydyny, peptydy o działaniu podobnym do defensyn, które wykazują szerokie spektrum bakteriobójcze. U człowieka wykazano dotychczas obecnośc tylko jednej katelicydyny - hCAP 18. Dwie odmiany katelicydyn obecnych u diabłów tasmańskich - Saha-CATH5 i Saha-CATH6 - wyróżniają się wyjątkową zabójczością dla bakterii szkodliwych dla ludzi.
- Spośród sześciu scharakteryzowanych katelicydyn u diabłów tasmańskich, Saha-CATH5 i CATH6 mają szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego i mogą zabijać problematyczne patogeny ludzkie. Te peptydy mogą poradzić sobie z superbakteriami, dlatego warto mieć je na uwadze w kontekście projektowania przyszłych antybiotyków - powiedziała Peel.
Infekcje spowodowane lekoopornymi bakteriami zabijają rocznie więcej osób niż nowotwory. Potrzebujemy szybkiego rozwiązania, by się z nimi uporać. Teraz naukowcy badają czy syntetyczne katelicydyny będą bezpieczne dla ludzi.
