Memrystory powszechniejsze niż się wydawało

Memrystory to tak zwane oporniki z pamięcią. Mogą one służyć do przechowywania bitu informacji (a więc jako pojedyncza komórka pamięci) z tego względu, że ich opornością można sterować elektrycznie - zmienia się ona w zależności od kierunku przepływu prądu i jest  zapamiętywania po zupełnym odłączeniu zasilania. Wydawałoby się, że elementy te, które odkryto w 2008 roku (a teoretycznie przewidziano w 1971 roku) będą rzadkie. Jednak nic bardziej mylnego.

Badacze z indyjskiego mLabs oraz Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley odkryli ostatnio najprostszą fizyczną formę memrystora, która może zbudowana przez każdego z nas. A gdy rozejrzymy się dookoła być może trafimy na taki element - występują one na przykład w detektorze kryształkowym - pierwszym elemencie półprzewodnikowym stosowanym w elektronice (był on także pierwszą diodą w historii), który powszechnie można znaleźć w starych radioodbiornikach.

Elementy te zostały szybko wyparte przez diodę próżniową (praktycznie do czasów II Wojny Światowej) i dopiero teraz - po kilkudziesięciu latach mogą powrócić jako memrystory w dużo bardziej zaawansowanej elektronice.

Każdy z biernych elementów elektronicznych - kondensator, cewka i rezystor posiadają swoją podstawową formę - odpowiednio dwie okładki rozdzielone dielektrykiem, prosty przewód i przewód nawinięty na walec lub płaszczyznę. Do tej pory takie formy nie posiadał jednak memrystor.

Badacze odkryli, że elementy takie jak detektor kryształkowy - a więc niedoskonała, uproszczona wersja diody ostrzowej - czy też koherer - prymitywny detektor fal elektromagnetycznych z końca XIX wieku - zawierają w sobie memrystor - są zatem jego najbardziej podstawową, prymitywną formą.

Obecnie na rynek komercyjny w postaci o wiele szybszych i bardziej wydajnych energetycznie dysków.

Źródło: