Nie tylko Beringia. Odkryli pradawny most, o którym nigdy nie słyszałeś
O Beringii, czyli pasie lądu łączącym dzisiejszą Syberię w Azji z terenami północnej Kanady i Alaski w Ameryce Północnej, którą w czasie ostatniej epoki lodowej przemierzali pierwotni ludzie, słyszała większość z nas. Nowe badanie sugeruje jednak, że mógł istnieć jeszcze jeden tak kluczowy "most", który odegrał rolę w migracjach - tym razem na dalekim zachodzie kontynentu, u wybrzeży Anatolii.
To główne odkrycie zespołu tureckich badaczy, którzy na 10 różnych stanowiskach archeologicznych na półwyspie Anatolia odnaleźli ponad 100 kamiennych artefaktów. Znaleziska wskazują, że istniał tam niegdyś most lądowy, dziś znajdujący się pod wodą, łączący zachodni kraniec Azji z Europą. Jeśli teoria się potwierdzi, będzie to nieznany dotąd rozdział w historii migracji człowieka, przypadający na kluczowy etap naszej ewolucji.
Nieodkryty prehistoryczny region
Jak napisali autorzy w artykule opublikowanym w Journal of Island and Coastal Archaeology: "Badanie to analizuje potencjał paleolityczny Ayvalıku - regionu w zachodniej Anatolii, który pozostawał w dużej mierze niezbadany w archeologii plejstocenu. Odkrycia te ujawniają dotąd nieudokumentowaną obecność paleolityczną i ustanawiają go obiecującym miejscem do dalszych badań nad wczesnymi migracjami ludzi w północno-wschodnim rejonie Morza Egejskiego".
Wyjaśnijmy krótko, że paleolit (ok. 2,6 mln do 12 tys. lat temu) i plejstocen (ok. 2,5 mln do 11,7 tys. lat temu) odnoszą się mniej więcej do tego samego odcinka czasu, ale pierwszy termin ma charakter antropologiczny, a drugi geologiczny.
Most lądowy między Anatolią i Europą
W czasie ostatniej epoki lodowej (ok. 120 tys. do 11,5 tys. lat temu) krajobraz Ziemi wyglądał zupełnie inaczej niż dziś - poza ogromnymi masami lodu, poziom mórz był znacznie niższy, a wyspy i półwyspy Ayvalıku stanowiły część jednolitego lądu łączącego Anatolię z Europą.
Dotychczas naukowcy zakładali, że Homo sapiens dotarł do Europy z Afryki głównie przez Lewant i Bałkany. Jednak nowo odnalezione narzędzia wskazują, że ludzie zamieszkiwali również dawne krajobrazy Ayvalıku. Wśród artefaktów znalazły się paleolityczne pięściaki, siekacze oraz charakterystyczne narzędzia lewaluaskie, wykorzystywane prawdopodobnie jako noże.
Obecność tych obiektów w Ayvalıku ma szczególne znaczenie, ponieważ stanowią one bezpośredni dowód na to, że region był częścią szerszych tradycji technologicznych, które łączyły Afrykę, Azję i Europę
Kluczowe dla potwierdzenia teorii będą dalsze badania, w tym precyzyjne datowanie znalezisk, wykopaliska stratygraficzne oraz rekonstrukcja dawnego środowiska - naukowcy rozważają także poszukiwanie artefaktów na dnie Morza Egejskiego.
