Niesamowita rekonstrukcja twarzy. Kobieta z epoki brązu ożyła
Artysta medycyny sądowej stworzył niesamowitą rekonstrukcję twarzy kobiety z epoki brązu, której szkielet liczy ponad 4200 lat. Na podstawie odnalezionych w Szkocji szczątków tak zwanej „kobiety z Upper Largie” wykonał realistyczną rzeźbę jej popiersia.
„Kobieta z Upper Largie”
Znalezione w 1997 roku szczątki młodej kobiety dostarczają nowych informacji na temat wyglądu ludzi epoki brązu. Szkielet „kobiety z Upper Largie” został odkryty podczas prac w kamieniołomie, gdy jedna z koparek niespodziewanie odkryła kości. Młoda kobieta zmarła na terenie dzisiejszej Szkocji niemal 4000 lat temu.
Naukowcy nie wiedzą zbyt wiele na temat „kobiety z Upper Largie” nazwanej tak na cześć kamieniołomu Upper Largie. Jednak najnowsza rekonstrukcja popiersia kobiety pokazuje, jak mogła ona wyglądać we wczesnej epoce brązu.
Uzyskany obraz przedstawia kobietę z ciemnymi warkoczami, ubraną w strój ze skóry jelenia. Jej wyraz twarzy wydaje się sugerować, że patrzy na kogoś w pobliżu. Rekonstrukcja była możliwa, dzięki wydrukowanej w 3D czaszce. Uzyskaną rzeźbę można oglądać aktualnie w Kilmartin Museum w Szkocji.
Połączenie najnowszej technologii ze sztuką
Dokonując rekonstrukcji, zwykle myślę, że zaglądamy do ich świata, co oznacza, że nas nie widzą. Pomyślałem, że ciekawym pomysłem byłoby trochę to przekręcić i pomyśleć, że ona nas widzi. I jak widać, zagląda na nas trochę krytycznie (nie winię jej za to...)!
Nillson przede wszystkim musiał uzyskać czaszkę kobiety, aby móc zwrócić jej twarz za pomocą gliny. Dzięki tomografii komputerowej udało się stworzyć model czaszki i wydrukować ją za pomocą technologii 3D. Następnie artysta wziął pod uwagę jej płeć, wiek, wagę oraz prawdopodobne pochodzenie etniczne, by określić grubość tkanki.
Musiał stworzyć twarz kobiety w wieku około 20-30 lat, wykazującej oznaki niedożywienia w pewnym okresie życia. W tym celu wykorzystał wykresy współczesnych osób pasujących do tych cech. Na podstawie kształtu czaszki wywnioskował, że kobieta miała szeroko osadzone oczy oraz prawdopodobnie lekko zadarty nos.
Analiza szkieletu, w szczególności odnalezionych zębów, wykazała, że kobieta w chwili śmierci miała prawdopodobnie około dwudziestu kilku lat. Co więcej, doświadczyła okresów choroby bądź niedożywienia. Datowanie radiowęglowe potwierdziło, że żyła między 1500 a 2200 rokiem p.n.e., czyli we wczesnej epoce brązu.
Obecność różnych izotopów lub wersji strontu z jej szczątków sugeruje, że dorastała lokalnie w Szkocji. Naukowcy nie byli w stanie wyodrębnić jej DNA w związku z czym, jej pochodzenie etniczne, w tym skóra, oczy i włosy, pozostają zagadką.
Jedyną podpowiedź stanowiły odnalezione w jej grobie fragmenty ceramiki pucharów dzwonowatych, co sugeruje, że była częścią kultury, której nazwa pochodzi od charakterystycznych naczyń w kształcie dzwonów.
Kultura pucharów dzwonowatych rozpoczęła swoją bytność w Europie Środkowej od ludzi, których przodkowie pochodzili ze stepu euroazjatyckiego. Do Wielkiej Brytanii dotarła około 2400 roku p.n.e. i prawdopodobnie zastąpiła większość mieszkańców, w tym społeczności neolityczne, które budowały pomniki takie jak Stonehenge.
