Nowoczesne metody odsłaniają tajemnice budownictwa neolitu
Czy kształt dawnych domów może zdradzić więcej, niż się wydaje? Nowe badania przeprowadzone przez naukowców z Instytutu Archeologii na Uniwersytecie Hebrajskim wnoszą świeże spojrzenie na rozwój architektury w epoce neolitu. Dzięki innowacyjnym analizom komputerowym badacze odkrywają historię zmian w ówczesnym budownictwie, które dopiero przechodziło proces kształtowania.
Od wieków architektura odzwierciedlała przemiany społeczne, technologiczne, demograficzne i ekonomiczne. Tradycyjne badania nad dawnymi budowlami opierały się jednak głównie na subiektywnych interpretacjach. Tymczasem zespół badaczy pod kierunkiem Hadas Goldgeier, dr. Antoine’a Mullera i prof. Leore’a Grosmana postanowił sięgnąć po innowacyjne metody analizy.
Publikacja z czasopisma Archaeological Research in Asia opisuje, jak cyfrowa analiza zarysu budynków oraz zaawansowane narzędzia obliczeniowe pozwalają w nowoczesny sposób badać formy architektoniczne i ich rozwój na przestrzeni wieków.
Przełomowe odkrycia na ziemiach Lewantu
Badacze przeanalizowali 118 budowli z 23 stanowisk archeologicznych w rejonie Morza Śródziemnego i Doliny Jordanu, datowanych na okres od kultury natufijskiej po wczesny neolit (15 tys. – 8,5 tys. lat temu). Wyniki okazały się zaskakujące – prostokątne kształty, które dotąd przypisywano późniejszym fazom rozwoju architektury, pojawiły się już w czasach kultury natufijskiej.
Zdjęcia lotnicze stanowiska Nahal Ein Gev II pokazują różnorodność form budynków najwyraźniejszą w czasach kultury natufijskiej i wczesnego neolitu, gdy, jak się ocenia, brak było jeszcze ustandaryzowanych tradycji budowlanych. Dopiero w późniejszym neolicie zaobserwowano większą jednolitość form architektonicznych. Zdaniem badaczy, może to świadczyć o ukształtowaniu standardowych metod i stylów budowy.
Jak działa opracowana przez badaczy metoda?
Przełomowa metodologia opierała się na cyfrowym zapisie budowli, analizie kierunków wektorów i kątów w konstrukcjach. Dzięki temu naukowcy mogli precyzyjnie zmierzyć zmienność form budynków oraz wyciągnąć wnioski dotyczące społecznych i technologicznych zmian. Badania te ukazują, jak dynamiczne były początki architektury w Lewancie – od eksperymentów po pierwsze kroki ku bardziej zorganizowanym formom.
Praca zespołu z Uniwersytetu Hebrajskiego nie tylko podważa dotychczasowe teorie, ale również wskazuje na rolę nowoczesnych narzędzi analitycznych w badaniach archeologicznych. To dzięki nim możliwe stało się uchwycenie subtelnych zmian, które umykały w tradycyjnych metodach analizy stosowanych dotychczas przez archeologów.
***
Bądź na bieżąco i zostań jednym z 88 tys. obserwujących nasz fanpage - polub Geekweek na Facebooku i komentuj tam nasze artykuły!
