Odkryli zapomnianą fortecę faraonów. Mieszkali tu "strażnicy pustyni"
W północnym regionie Synaju, niedaleko miasta Sheikh Zuweid i granicy ze Strefą Gazy, egipscy archeolodzy dokonali jednego z najważniejszych odkryć ostatnich lat. Chodzi o ogromną fortecę wojskową z czasów Nowego Państwa, położoną na starożytnym Wojennym Szlaku Horusa, czyli kluczowej drodze łączącej Egipt z Palestyną, Syrią i Mezopotamią.
Badania prowadzone na stanowisku Tell el-Kharouba ujawniły rozległy kompleks o powierzchni około 8 tys. metrów kwadratowych - to trzykrotnie więcej niż poprzedni fort odkryty w tym rejonie w latach 80. XX wieku. Według egipskiego Ministerstwa Turystyki i Starożytności, jest to jedna z największych i najlepiej zachowanych twierdz Nowego Państwa odkrytych na wschodnich rubieżach Egiptu.
Dowód na wojskowy geniusz faraonów
Minister turystyki i starożytności Sherif Fathy nazwał odkrycie "namacalnym świadectwem geniuszu starożytnych Egipcjan w budowaniu zintegrowanego systemu obrony państwa". Jego zdaniem forteca z Tell el-Kharouba otwiera nowy rozdział w historii wojskowej Egiptu i potwierdza, że Synaj był nie tylko granicą, ale też bramą cywilizacji. Z kolei dr Mohamed Ismail Khaled, sekretarz generalny Najwyższej Rady Starożytności, podkreślił, że odkrycie to ma ogromne znaczenie dla rekonstrukcji pełnej sieci obronnej Nowego Państwa:
Każda nowa forteca poszerza naszą wiedzę o organizacji militarnej Egiptu faraonów i dowodzi, że była to cywilizacja silnych instytucji, zdolnych do obrony swoich ziem i granic.
Potężne mury, wieże i codzienne życie żołnierzy
Dotychczasowe wykopaliska odsłoniły południowy mur o długości 105 metrów i szerokości 2,5 metra, wzmocniony jedenastoma wieżami i bramą wejściową o szerokości 2,2 metra. Odkryto również fragmenty murów północnych i zachodnich oraz wewnętrzną ścianę o długości 75 metrów, która dzieliła twierdzę na część mieszkalną i wojskową.
W tej części archeolodzy znaleźli pozostałości pomieszczeń żołnierskich, liczne naczynia ceramiczne, piec do wypieku chleba oraz - co szczególnie rzadkie - skamieniałe ciasto, będące materialnym śladem codziennego życia egipskiego garnizonu. Odkryto także skały wulkaniczne sprowadzone z greckich wysp, świadczące o szerokich kontaktach handlowych Egiptu w epoce Nowego Państwa.
Forteca, która ewoluowała wraz z armią
Jak wyjaśnia dr Hesham Hussein, szef Centralnej Administracji Starożytności Dolnego Egiptu, cytadela była wielokrotnie przebudowywana i wzmacniana, szczególnie w obrębie południowego wejścia: "Każda faza renowacji odzwierciedla zmieniające się potrzeby militarne i rozwój egipskiej strategii obronnej".
Według kierownika Sektora Starożytności Egipskich, prof. Mohameda Abdela Badie, zygzakowaty układ murów i podział wnętrza fortecy to przykład adaptacyjnego geniuszu egipskich architektów wojskowych, którzy potrafili dostosować budowle do surowych warunków pustynnych.
Co więcej, fort w Tell el-Kharouba był częścią rozbudowanego systemu twierdz na północnym Synaju, w skład którego wchodziły także Tell Habwa, Tell el-Burj i Tell el-Abyad. Te strategiczne punkty umożliwiały kontrolę nad całym wschodnim pograniczem i szlakami handlowymi prowadzącymi ku Lewantowi.
