Średniowieczna baszta odnaleziona w Lublinie. "To znaczące odkrycie"
Na lubelskim Starym Mieście odnalezione zostały pozostałości średniowiecznej baszty. Obiekt można podziwiać w monumentalnym dziele "Przedstawienie wyróżniających się miast całego świata". Na posesji znajduje się obecnie kamienica.
Przy ul. Jezuickiej 15 na Starym Mieście w Lublinie archeolodzy natrafili na fragmenty Baszty Czworobocznej (łac. Turricula Quadrata). To pozostałość po miejskich fortyfikacjach. ― Dotychczas przypuszczano, że jej pozostałości znajdują się w strukturze budowlanej oficyny na tyłach posesji. Tymczasem jej podziemne relikty znaleziono za tylną elewacją ww. oficyny. ― poinformował Lubelski Konserwator Zabytków. Co więcej, południowa ściana posadowiona jest na fragmencie muru obronnego.
Podczas badań odkryto także wiele innych cennych zabytków, w tym: nowożytne numizmaty monety, plomby towarowe, pieczęć herbowa, nowożytna kłódka o nietypowej formie, ozdobne kucia nowożytnych sakiew. W miejscu odkrycia równolegle prowadzone są prace archeologiczne, architektoniczne i konserwatorskie, których celem jest zlokalizowanie kolejnych pozostałości baszty oraz systemu umocnień Lublina.
Po zakończeniu prac pojawi się więcej informacji, a wszystkie cenne dla historii miasta relikty zostaną zachowane i wyeksponowane. ― To znaczące odkrycie ― powiedział PAP lubelski wojewódzki konserwator zabytków Dariusz Kopciowski.
Średniowieczna baszta, na której miejscu powstała kamienica
Basta przedstawiona została w panoramie miasta w sześciotomowym dziele Brauna i Hogenberga pt. Theatrum praecipuarum totius mundi urbiurti (Przedstawienie wyróżniających się miast całego świata), wydanym w Kolonii w 1618 roku. Widoczna jest na nim w pobliżu Furty Gnojnej, blisko prezbiterium kościoła klasztornego oo. jezuitów (ob. klasztornego).
― Piętrowa, nakryta dachem namiotowym posiadała dwie osie otworów w parterze i trzy na pierwszym piętrze. Najprawdopodobniej ta właśnie baszta została wymieniona w przywileju Stefana Batorego nadanego jezuitom w 1585 roku. Przywilej ów zezwalał na budowę zespołu jezuickiego poza murami miasta od południa wraz z pozwoleniem wykorzystania istniejących na tym odcinku kilku dzieł obronnych w tym Furty Jezuickiej, baszty półokrągłej i przedmiotowej basztki czworobocznej. Zakonnicy z czasem zamienili ową basztę w wieżę ustępową połączoną do kanału ściekowego ― poinformował LKZ na Facebooku.
Na posesji w przyległej bezpośrednio do muru miejskiego w miejscu lokalizacji baszty, w 1575 roku, po wielkim pożarze Lublina została wzniesiona kamienica. W aktach miejskich po raz pierwszy odnotowana została w 1598 roku. Pierwotnie posesja wraz z nieruchomością była w rękach prywatnych, w 1645 roku trafiła do jezuitów, którzy zaadaptowali ją do swoich potrzeb. Parter został skomunikowany z kościołem i szkołami jezuickimi, wyższe kondygnacje były mieszkalne. Po pożarze w 1754 roku architektonicznie ujednolicono ją z kolegium jezuickim.
