Pierwszy raz w historii udało się odkryć w meteorycie pozaziemskie białko
Dla środowiska naukowego to bardzo ważny dzień, bo nigdy wcześniej się to nie udało, a cząsteczka zawierająca żelazo i lit może odegrać kluczową rolę w misjach zakładających wysyłanie życia na planety możliwe do zamieszkania podobne do Ziemi.
Naukowcy z Harvardu, PLEX Corporation i Bruker Scientific odkryli w meteorycie znanym jako Acfer 086, odnalezionym w Algierii w 1990 roku, hemolitynę. To relatywnie małe białko, składające się głównie z glicyny (najprostszy spośród 20 standardowych aminokwasów białkowych) okrytej atomami żelaza, tlenu i litu. I choć wszystkie te cząsteczki są nam dobrze znane, to w tym konkretnym układzie nie widzieliśmy ich na Ziemi nigdy wcześniej. Zdaniem naukowców, jest to kolejny dowód w niekończącej się dyskusji o tym, że życie tak naprawdę rozpoczęło się w kosmosie.
To właśnie tam początek miały mieć bloki budulcowe białka i odpowiednie cząstki były po prostu dostarczone na Ziemię (a być może także inne planety) za sprawą kosmicznych kamieni. Szczególnie że w przeszłości w meteorytach i kometach znajdowano wiele aminokwasów, prekursorów aminokwasów, cukrów, materiałów organicznych i cząsteczek o konkretnych kształtach, które są kluczowe dla życia. Jedna rzecz to jednak odkryć aminokwasy krążące sobie gdzieś w kosmosie, a zupełnie inna zorientować się, że są ułożone w struktury tak kompletne jak białka.
I choć wciąż nie mamy potwierdzenia, w jaki sposób hemolityna została uformowana w kosmosie, to najpewniej pojedyncze jednostki glicyny uformowały się na powierzchni pyłu kosmicznego. Później zaś ciepłe obłoki molekularne mogły stworzyć odpowiednie warunki do łączenia się tych jednostek w łańcuchy polimerowe i w końcu białka. Co prawda hemolityna sama w sobie nie wskazuje na życie pozaziemskie, to daje nam wskazówkę na temat tego, w jaki sposób mogło zacząć się życie na Ziemi oraz innych podobnych planetach. Grupy atomów na szczycie tego białka formują rodzaj tlenku żelaza, który znany jest z absorbowania fotonów światła i dzielenia wody na wodór i tlen.
Źródło: GeekWeek.pl/futurism
