Miód - naturalne cudowne lekarstwo?

Zastosowań miodu jest wiele, podobnie mitów o nim. Jednak cudotwórcze działanie miodu to wcale nie zawartość niezliczonych ilości witamin czy mikroelementów. To przede wszystkim działanie grzybo-, bakterio- i wirusobójcze.

- Miód to w 80 procentach cukier. Witamin zawiera mało, natomiast jest to jedyny produkt, który ma właściwości bakterio-, grzybo- i wirusobójcze - wymienia dietetyk Aneta Łańcuchowska. W miodzie zawiera się głównie glukoza i fruktoza. Przez dużą zawartość cukru nie jest polecany osobom z cukrzycą oraz odchudzającym się. W 100 gramach tego produktu znajduje się aż 320 kcal.

Miód jest jednak naturalnym lekiem przy przeziębieniu czy grypie. Dzięki swoim właściwościom uodparnia organizm i zabija drobnoustroje. Miód lipowy sprawdza się świetnie przy kaszlu i bólu gardła. Z kolei miód gryczany, dzięki zawartym związkom chemicznym, wzmacnia serce i polecany jest osobom z problemami krążenia. Miód rzepakowy jest natomiast świetny we wzmacnianiu całego organizmu.

Dobrze przechowywany miód może stać nawet 3 lata, niezależnie czy jest otwarty czy zamknięty. Powinno się go trzymać w zaciemnionym miejscu, w temperaturze pokojowej.

- Trzeba pamiętać, żeby po otwarciu nie jeść miodu bezpośrednio ze słoika. Przez enzymy zawarte w ślinie miód traci swoje właściwości - uprzedza Łańcuchowska.

Warto zaznaczyć, że miód po podgrzaniu traci swoje właściwości, dlatego stosowanie go jako zamiennika cukru w słodzeniu gorącej herbaty czy kawy nie ma większego sensu. W temperaturze powyżej 60 stopni wszystkie wartości i właściwości uodparniające przepadają.

Na półkach sklepowych znaleźć można dwa rodzaje miodów spadziowych - ze spadzi iglastej i liściastej. Z tej drugiej powstaje jasny miód, o mało charakterystycznym i przyjemnym smaku. Dlatego najbardziej popularną jest spadź iglasta. Miód z niej ma na początku jasny kolor, ale pod wpływem światła i tlenu ciemnieje, dlatego najczęściej można zobaczyć miód spadziowy, który ma kolor niemal brunatny o zielonkawym odcieniu.

Zasadniczą różnicą między miodem spadziowym, a tym kwiatowym jest sposób, w jaki powstaje. W przypadku spadziowego pszczoły nie zbierają nektaru z kwiatów, a jedynie wydzielinę owadów, najczęściej mszyc. Spadź iglasta, zwana także rosą miodową, jest słodką wydaliną owadów - mszyc, czerwców i miodówek, żerujących na świerkach, jodłach, modrzewiach, sosnach. Owady te wysysają sok roślinny, pobierają z niego białka i wydzielają płyn, spadź, bogatą w cukry, aminokwasy, sole mineralne i witaminy. Spadź pobierają pszczoły i zanoszą do ula.

- Miód spadziowy ma znacznie słodszy smak niż miód kwiatowy, a wszystko za sprawą zbieranego nie nektaru, a soków roślinnych - tłumaczy dietetyczka Aleksandra Urbańska.

Przede wszystkim najbardziej ceniona jest spadź iglasta. Nie wszędzie jednak można ją otrzymać. Najczęściej pasieki, z których pozyskuje się miód spadziowy iglasty ustawiane są w górach. Rosną tam lasy jodłowe, z których miód jest najsmaczniejszy.

Podobnie jak inne miody i ten spadziowy polecany jest w stanie osłabienia organizmu jako środek wzmacniający odporność.

- Najcenniejsza wartość miodu spadziowego to działanie antyseptyczne i uodparniające - zauważa Urbańska. Miód spadziowy stosowany jest również na schorzenia stawów, układu nerwowego oraz wzmacniająco na serce. Zalecany jest również w leczeniu górnych dróg oddechowych. Uważa się, że miód spadziowy ma właściwości odtruwające, dlatego polecany jest osobom, które pracują w szkodliwych warunkach.