Nomofobia i phubbing. Sprawdź, czy cierpisz na te fobie

Telefon stał się wielofunkcyjnym urządzeniem, dzięki któremu oprócz tak prozaicznych rzeczy jak dzwonienie, czy wysyłanie sms-ów, możemy także w sekundzie znaleźć niezbędne informacje, zrobić przelew, czy zapłacić w sklepie. Dlatego też coraz bardziej zaczyna być widoczne uzależnienie od telefonu, zwłaszcza u młodych osób.

Zabierasz telefon ze sobą w każde możliwe miejsce? Na przykład do toalety, czy na 5-minutowe wyjście do sklepu? Czy przeraża Cię myśl, że nie masz przy go przy sobie? Lub niepokoi Cię możliwość, że nie będziecie mogli z niego skorzystać w każdej możliwej chwili? Albo boisz się, że będziesz poza zasięgiem lub nagle rozładuje Ci się telefon?

Jeśli odpowiedzieliście twierdząco choćby na jedno pytanie, to możecie mieć do czynienia z nomofobią.

Nomofobia jest fobią, która jest związana z brakiem dostępu do telefonu komórkowego. Specjaliści określają ją jako strach, stres, dyskomfort psychiczny powiązany z utratą tego urządzenia i/lub z utratą możliwości połączenia się z siecią (i też internetem).

Wśród specjalistów termin ten pojawił się po raz pierwszy w 2008 roku. Wówczas po przeprowadzonych badaniach zauważono, że prawie 53 proc. Brytyjczyków boi się utraty swojego telefonu, lub boi się braku zasięgu i rozładowania urządzenia.

Badacze wykazali, że nomofobia ma wiele cech wspólnych z uzależnieniem od narkotyków i jest uważana za uzależnienie behawioralne. Zauważono, że ludzie nadużywają korzystania z telefonów komórkowych, by uzyskać względny komfort w związkach emocjonalnych. Jednocześnie fobia ta może być powiązana również z niską samooceną, zwiększonym niepokojem, lękami społecznymi lub niestabilnością emocjonalną.

Naukowcy stwierdzili, że telefony są "prawdopodobnie największym nienarkotykowym uzależnieniem XXI wieku". Wykazano, również że nadmierne korzystanie z telefonu wiąże się u młodych osób ze spadkiem średniej ocen, zwiększonym niepokojem oraz z mniejszą satysfakcją z życia (niższy poziom szczęścia).

Brak dostępu do urządzenia i internetu w skrajnych przypadkach może objawiać się drżeniem, wystąpieniem potu, dezorientacji, tachykardii, czy zwiększonym niepokojem. Może także pojawić się depresja, panika, strach, czy spadek samooceny.

Podstawową metodą leczenia nomofobii jest terapia poznawczo-behawioralna. W skrajnych przypadkach konieczne może być zastosowanie pomocy farmakologicznej. Oczywiście należy liczyć się z tym, że podczas leczenia nie będzie się miało dostępu do telefonu, lub będzie się miało bardzo ograniczony czas na korzystanie.

Ponadto dłuższy czas spędzony "na telefonie" skraca czas spędzany fizycznie z ludźmi (przyjaciółmi, rodziną), przez co może dojść do niszczenia relacji i cofnięcia się tzw. kompetencji społecznych (strach przed rozmową, niemożliwość załatwienia czegoś w urzędzie, czy problemy podczas wizyty u lekarza).

Coraz więcej osób, świadomie lub nieświadomie, stosuje phubbing - jest to rodzaj fizycznego i psychicznego lekceważenia drugiej osoby na rzecz telefonu komórkowego.

W jednym z badań naukowcy odkryli, że jeśli dochodzi do phubbingu w związku, to zaczynają pojawiać się różnego rodzaju problemy, w tym problemy z podstawową komunikacją, czy dzieleniem się emocjami. Osoby "phubbowane" skarżyły się na obniżenie jakości romantycznego związku. Phubbing powiązany jest także z chorobliwym korzystaniem z mediów społecznościowych oraz patologicznym korzystaniem z internetu.

Jak wskazują naukowcy, osoby, które "phubbują", w ten sposób "radzą sobie" z negatywnymi stanami emocjonalnymi. Jednocześnie takie postępowanie ma charakter uzależniający i szkodliwy. Osoby cierpiące na tę przypadłość okazują brak samokontroli w korzystaniu z telefonu, boją się, że jeżeli nie będą śledzić na bieżąco informacji, przegapią coś niezmiernie dla nich istotnego. Tak jak w przypadku nomofobii, phubbing może niszczyć relacje międzyludzkie.

Jeśli zauważyłaś/łeś u siebie wymienione objawy wskazujące na nomofobię lub phubbing, zgłoś się po profesjonalną poradę medyczną do wykwalifikowanego pracownika służby zdrowia.