Agencja Zaawansowanych Projektów Badawczych w Obszarze Obronności DARPA poinformowała, że wspólnie z wojskami lotniczymi oraz spółkami Raytheon Technologies i Northrop Grumman, przeprowadziły pierwszy test swobodnego lotu pocisku hipersonicznego o napędzie strumieniowym w ramach projektu HAWC.
Test został zrealizowany w ubiegłym tygodniu, we wsparciu także ze strony marynarki wojennej (US Navy). Jak podkreślono osiągnięto wszystkie cele zadania: integracja i sekwencja uwalniania pocisku, bezpieczna separacja od nosiciela, zapłon przyspieszacza rakietowego i oddalenie od nosiciela, odrzucenie przyspieszacza, zapłon silnika strumieniowego i lot z prędkością hipersoniczną, czyli powyżej Ma5. Raytheon Technologies opracowała pocisk, a Northrop Grumman silnik strumieniowy.
W ramach projektu HAWC badany jest także konkurencyjny pocisk, opracowany przez spółkę Lockheed Martin. Testy na uwięzi obu typów pocisków zrealizowano w sierpniu 2020, ale od tamtej pory nie informowano o ewentualnych próbach konkurencyjnej konstrukcji, choć próby swobodnego lotu zapowiadano jeszcze na ubiegły rok.
Co ciekawe, zrealizowana właśnie próba rakietowa, była pierwszym udanym lotem pocisku hipersonicznego o napędzie strumieniowym scramjet (czyli wyposażonym w naddźwiękową komorę spalania) w oparciu o paliwo węglowodorowe od 1 maja 2013 roku, gdy po raz ostatni testowano eksperymentalny pocisk Boeing X-51A Waverider (a w zasadzie bezzałogowy samolot).
Jednak istotniejsza jest informacja, nieoficjalna póki co, że silnik strumieniowy Northrop Grumman jest o połowę mniejszy od jednostki napędowej Boeinga. W przypadku ewentualnego wykorzystania tej technologii do opracowania funkcjonalnej broni może to mieć fundamentalne znaczenie.
Raytheon i Northrop Grumman nawiązały partnerstwo w projekcie HAWC w czerwcu 2019, ale sama inicjatywa została uruchomiona w 2014. W październiku 2016, Raytheon otrzymał 174,7 mln USD na zbadanie koncepcji pocisku hipersonicznego. Z kolei 5 marca 2019 Raytheon otrzymał 63,3 mln USD na opracowanie szybującej głowicy bojowej dla pocisku hipersonicznego średniego zasięgu.
Jak ujawniono, projekt obu spółek wykorzystywany w HAWC bazuje na rozwiązaniach i doświadczeniu Orbital Sciences Corporation (obecnie wchodzącej w skład Northrop Gruuman) przy bezzałogowym samolocie hipersonicznym X-43, opracowanym dla agencji kosmicznej NASA w ramach programu Hyper-X i testowanym w 2001 i 2004, który osiągnął rekordową prędkość Ma9,6 dla samolotu odrzutowego.
Jeśli chodzi o konkurencyjny projekt Lockheed Martin, to wiadomo póki co tyle, że silnik strumieniowy został opracowany przez spółkę Aerojet Rocketdyne, która wcześniej jako Pratt & Whitney Rocketdyne zbudowała silnik SJY61 do X-51A. Lockheed Martin jest obecnie w trakcie finalizacji przejęcia tego przedsiębiorstwa.
Obecny harmonogram projektu HAWC zakłada jego zakończenie w połowie 2022, po serii swobodnych lotów. Co istotne, w trzecim kwartale 2023 USAF planują rozpoczęcie 12-miesięcznej fazy szczegółowej weryfikacji projektu technicznego hipersonicznego pocisku manewrującego HACM. Nie jest tajemnicą, iż technologie opracowane przy HAWC zostaną tu wykorzystane. Warto też mieć na uwadze inny projekt pociski manewrującego o kryptonimie Mayhem, który rozpoczęto 12 sierpnia ub. r. oraz analogiczną inicjatywę US Navy o kryptonimie Screaming Arrow.
Jednocześnie USAF nie są zadowolone z innego programu broni hipersonicznej, a mianowicie AGM-183A ARRW , w którym głównym wykonawcą jest Lockheed Martin. W ubiegłym tygodniu podczas konferencji Air, Space, & Cyber Conference stowarzyszenia Air Force Association (AFA), sekretarz USAF Frank Kendall powiedział, że mimo postępów w technologii, tempo programu jest niezadowalające. Przypomnijmy, że 28 lipca br. Przeprowadzono drugą nieudaną próbę pocisku w swobodnym locie.
Rafał Muczyński
