Hydrożelowe opatrunki przyszłością pola walki

Powszechne stosowanie broni szybkostrzelnej i wysokoenergetycznej we współczesnych działaniach wojennych prowadzi do coraz częstszych obrażeń spowodowanych eksplozjami. W przypadku takich ran, poważny krwotok jest główną przyczyną śmierci. Naukowcy z chińskiego Southern University of Science and Technology osiągnęli spore postępy w dziedzinie opatrunków hydrożelowych, które wspomagają regenerację ran.

- Dzięki szybkiemu rozwojowi materiałoznawstwa powstają liczne, wysoce skuteczne opatrunki na rany - powiedział prof. Wu Decheng z Southern University of Science and Technology.

Chociaż bandaże i gazy są skuteczne w tamowaniu krwotoków, mają poważne ograniczenia. Nie ulegają biodegradacji, są podatne na zakażenia i nie nadają się do stosowania na rany o nieregularnym kształcie. Mogą również powodować wtórne uszkodzenie tkanek i są prawie nieskuteczne w stymulacji procesu gojenia się ran. Opatrunki hydrożelowe są całkowitym przeciwieństwem - są antybakteryjne, biodegradowalne, elastyczne i wstrzykiwalne.

Hydrożel to trójwymiarowa sieć złożona z hydrofilowych polimerów, które mogą absorbować i pęcznieć w wodzie. Hydrożele można wytwarzać za pomocą różnych strategii sieciowania i są one klasyfikowane w różny sposób w zależności od tego, co tworzą. Hydrożele na bazie polisacharydów są biokompatybilne, biodegradowalne i nietoksyczne. Z kolei hydrożele na bazie polimerów syntetycznych są łatwiejsze do modyfikacji i mają większą wytrzymałość mechaniczną.

Hydrożele stosowane na rany nie tylko tworzą fizyczną barierę i usuwają nadmiar wysięku, ale także zapewniają środowisko o odpowiedniej wilgotności, które wspomaga proces stymulacji rany. Co więcej, hydrożel może doskonale wypełniać rany o nieregularnych kształtach, radząc sobie z głębokimi krwotokami.

- Hydrożele są rodzajem materiału najwyższej jakości. Moim zdaniem, wysokowydajne hydrożele mają również potencjał w dziedzinie inżynierii tkankowej, aby zastąpić niektóre tkanki, które mogą się regenerować, takie jak pierścień włóknisty, łąkotka i rogówka - podsumował prof. Wu Decheng.