Naukowcy stworzyli soczewki pozwalające widzieć w ciemności
Grupa naukowców opracowała innowacyjną technologię noktowizyjną, która przekształca światło bliskiej podczerwieni na światło widzialne. Wykorzystują do tego soczewki kontaktowe.

Nowe soczewki pozwalają widzieć w ciemnościach
Naukowcy z Chińskiego Uniwersytetu Nauki i Technologii, Uniwersytetu w Fudan oraz Szkoły medycznej Uniwersytetu Massachusetts opracowali nanocząsteczki, które pochłaniają światło bliskiej podczerwieni i przekształcają je w światło widzialne długości fal 400-700 nm. Pozwala to użytkownikowi widzieć migoczące sygnały podczerwone i światła.
Te nanocząsteczki osadzano na polimerach stosowanych w zwykłych soczewkach kontaktowych. W założeniach takie rozwiązanie może pomóc ludziom w dostrzeżeniu ukrytych wiadomości i zwiększyć możliwości wzroku. Zupełnie jak systemy widzenia w filmach science fiction jak Predator.
Początkowo chińscy konstruktorzy przeprowadzili testy na myszach. W nich gryzonie ze specjalnymi soczewkami miały do wyboru poruszanie się w ciemnym pudełku lub pudełku oświetlonym lampą na podczerwień. Okazało się, że myszy noszące soczewki wybierały drugie pudełko, poruszając się w nim bez problemu.
Dalszy rozwój technologii
W testach na ludziach osoby z soczewkami wykazywały zdolność do wykrywania migotania kodu Morse'a w podczerwieni, a nawet śledzenia kierunku wiązek.
Soczewki posiadają również jedną ważną funkcję kodowania kolorami, przekształcają różne długości fal podczerwonych na kolory widzialne. Pozwala to na subtelne widzenie w podczerwieni i może pomóc osobom ze ślepotą barw.
Obecnie soczewki mogą wykrywać tylko promieniowanie podczerwone ze źródeł LED. Także wiązka światła rzucona na soczewkę może się rozpraszać, co nieco ogranicza dokładność. Efektem jest jakby obserwowało się świat z wyczuwalną wadą wzroku. Aby temu zaradzić, naukowcy zaprojektowali oddzielny system oparty na okularach, wykorzystujący tę samą technologię nanocząstek. W przyszłości projekt ma wykorzystywać inne rodzaje światła.
Wyniki analiz przedstawiono na łamach czasopisma Cell Press.