Naukowcy zdobyli nowe informacje dotyczące powierzchni i struktury asteroidy Bennu

Według naukowców, Bennu jest sferoidalnym zbiorem fragmentów skał i gruzu o różnej średnicy, który utrzymywany jest razem przez grawitację. Najprawdopodobniej asteroida powstała wskutek zderzenia z innym większym obiektem. Dodatkowo przez miliony lat była ona bombardowana przez mniejsze fragmenty ciał niebieskich.

Niska grawitacja asteroid zbudowanych z gruzu, takich jak Bennu, osłabia jej przypowierzchniowy materiał, nie ściskając górnych warstw, minimalizując wpływ spójności cząstek

---

Pierwsze badania powierzchni Bennu przeprowadzono w 2020 roku przez sondę OSIRIS-REx. Celem tej misji jest zebranie co najmniej 60 gramów materiału powierzchniowego i dostarczenie próbki na Ziemię w 2023 roku.

Naukowcy zmierzyli właściwości termiczne asteroidy oraz przeanalizowali kratery uderzeniowe zlokalizowane na jej powierzchni. Specjalna kamera weryfikacyjna SamCam rejestrowała obrazy "patrząc" na robotyce ramię Touch-and-Go Sample Acquisition Mechanism (TAGSAM).

- Obrazy SamCam przedstawiające moment kontaktu (sondy z powierzchnią Bennu - red.) pokazują, że kontakt ten spowodował znaczne zakłócenia powierzchni w miejscu lądowania. Prawie każda widoczna cząstka jest przesuwana lub zmieniana we wszystkich kierunkach wzdłuż obwodu TAGSAM - powiedział dr Ron Ballouz, współautor z Johns Hopkins University's Applied Physics Laboratory.

TAGSAM był w stanie ruszyć ponad 40 centymetrową skałę, a z jej powierzchni odłamały się liczne małe okruchy. W ziemskich warunkach, sprzęt nie byłby w stanie dokonać czegoś takiego. Takie zdarzenie sugeruje, że na powierzchni Bennu istnieją słabe siły, które "minimalnie wiążą" milimetrowe okruchy z większą skałą.

Naukowcy stworzyli teorię, że średni rozmiar cząstek regolitu (warstwa skał na powierzchni Bennu) wzrasta wraz ze spadkiem rozmiaru asteroidy. Większe ciała niebieskie zachowują większą ilość mniejszego materiału z powodu większej grawitacji, która jest w stanie utrzymać niewielkie okruchy skalne.

W trakcie badań zauważono, że powierzchnia Bennu zbudowana jest z "sypkiego materiału", w skład którego wchodzą skały o większej średnicy. Poniżej znajduje się ciemniejsza, bardziej czerwona warstwa, która dodatkowo jest bogatsza w drobne cząstki, niż warstwa przypowierzchniowa asteroidy. Gęstość zewnętrznego materiału jest o połowę mniejsza niż w przypadku średniej gęstości Bennu.