Oto najdziwniejsze słowa w języku polskim. Zaskakują i bawią

Polski język należy do grupy zachodniosłowiańskiej i stanowi tym samym część rodziny języków indoeuropejskich. Sam w sobie wywodzi się z języka prasłowiańskiego, a swoją właściwą historię rozpoczyna w okolicach XIII wieku naszej ery. To właśnie w 1270 roku zapisano pierwsze zdanie w języku polskim. Brzmiało dość… niezrozumiale, przynajmniej z dzisiejszej perspektywy, gdy posługujemy się językiem po wielu wiekach ewolucji.

Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai - właśnie to zapisano na jednej z kart tzw. Księgi henrykowskiej, co dziś uznajemy za początek naszego języka. Niedługo później, bo w 1285 roku na zjeździe w Łęczycy pojawiło się postanowienie o nauczaniu języka polskiego w klasztornych szkołach. Oznaczało to, że od teraz będzie prowadzona nauka już nie tylko łaciny, ale również naszego języka narodowego. Można śmiało stwierdzić, że wraz z rosnącą pozycją polszczyzny umacniało się również i nasze państwo. Dwieście lat trzeba było czekać na pierwszy druk w języku polskim. Ten ukazał się w 1475 roku we Wrocławiu i były to trzy modlitwy - Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Wierzę w Boga.

Zobacz też: W jakim języku mówił Jezus? Dziś zna go tylko garstka osób

Po poznaniu zarysu historycznego naszego języka możemy przejść do spraw nieco mniej poważnych. Okazuje się bowiem, że nasz rodzimy język posiada w sobie mnóstwo ciekawostek i wyrazów, które są bardzo interesujące. Rzućmy okiem na kilka przykładów słów, które na pewno warto zapamiętać - choćby z uwagi na ich zabawną konstrukcję czy długość.

Jakie jest najkrótsze polskie słowo? Niektóre wyrazy po polsku mają ledwie trzy, a nawet dwie litery. Jest jednak i takie, które składa się wyłącznie z jednego znaku - to spójnik “i”, który śmiało możemy uznać za słowo. Nieco dłuższe są te dwuliterowe jak aż lub bo. A co z rzeczownikami? W tym wypadku zwiększamy zakres poszukiwań do trzech liter. I wybór robi się spory, bo najkrótsze rzeczowniki w języku polskim to np. ból, noc, lew, lek, jad, guz, gaz, rok czy nić.

Zmieniamy kategorię i przechodzimy do najdłuższego słowa po polsku. I tu pojawia się problem, bo teoretycznie najdłuższym wyrazem w naszym języku jest Konstantynopolitańczykowianeczka - mała mieszkanka Konstantynopola. Okazuje się jednak, że zdaniem niektórych językoznawców jest ono zapisywane błędnie, dlatego oficjalnie tytuł najdłuższego polskiego słowa przypadł innemu wyrazowi. Co ciekawe, większość z nas stosuje go regularnie - a przynajmniej stosowała, gdy gotówka była nieco bardziej popularna.

To pięćdziesięciogroszówka, czyli 23-literowy wyraz oznaczający monetę o nominale 50 groszy. Dziś możemy za nią kupić bułkę, więc w przeciwieństwie do popularnego grosza jest nadal całkiem użyteczna.

Długie, krótkie - a co powiecie na po prostu dziwne? Ciekawą listę przygotował serwis nauki języków Babbel, wymieniając kilka naprawdę "odjechanych" wyrazów. Na liście znajdziemy np.:

Wihajster - czym jest? Ciężko to opisać, ale gdy ktoś używa tego słowa, to ma pewno ma na myśli… jakąś rzecz. Jak to się nazywa? Tak z niemieckiego można przetłumaczyć znaczenie wihajstra, który może być jakimś elementem, narzędziem czy częścią - po prostu rzeczą, obiektem zainteresowania. Nie porywam się na definiowanie - to niemożliwe, ale wiemy, o co chodzi.

Fiu-bździu - ciężko to wymówić (zwłaszcza gdy polski nie jest naszym rodzimym językiem), a jeszcze gorzej, gdy mamy to w głowie. Bo posiadanie fiu-bździu wiąże się z robieniem głupstw i niebaczeniem na konsekwencje. Lepiej je mówić, bo wtedy przynajmniej oznacza, że mówimy coś zabawnego i głupiutkiego, ale bez poważnych rezultatów.

Załatwić - to akurat mój autorski dodatek. Bo załatwić możemy coś w urzędzie - sprawę, tak samo, jak w banku. Możemy komuś załatwić transport, zamawiając taksówkę. Ale czy słyszeliście np. o załatwianiu czegoś z roboty? Prosta sytuacja - wasz znajomy maszeruje dzielnie przez osiedle, trzymając w ręku łopatę. Skąd masz? - pytacie delikwenta, na co on odpowiada - załatwiłem z roboty. No i jak to wytłumaczyć?

Trytytka - a tu mój osobisty faworyt. Trytytka to w rzeczywistości opaska zaciskowa, którą możemy np. zebrać plątające się kable czy przymocować odpadającą rejestrację w aucie (nie róbcie tego). Kawałek plastiku, który raz przeciągnięty przez oczko nie nadaje się do ponownego otwarcia. Nazwa ta wzięła się najpewniej z charakterystycznego dźwięku wydawanego podczas zaciskania.

***

Bądź na bieżąco i zostań jednym z 89 tys. obserwujących nasz fanpage - polub Geekweek na Facebooku i komentuj tam nasze artykuły!