Potwór z Loch Ness gigantycznym węgorzem? Naukowcy sprawdzili!
Większość naukowców uznaje obecną dokumentację mającą udowodnić istnienie Nessie za nieprzekonującą, ale nie oznacza to wcale, że nie mają zamiaru poważnie zajmować się tematem - wystarczy spojrzeć na najnowsze badanie weryfikujące jedną z teorii.
Czy jeśli Nessie istnieje, może być węgorzem?
Środowisko naukowe nie ma wątpliwości, że większość relacji o słynnym potworze z Loch Ness to oszustwa lub dokumentuje spotkania ze znanymi nam zwierzętami i zjawiskami, ale w obliczu niegasnącego zainteresowania i wiary wielu osób z całego świata, stara się zachować otwarty umysł.
Warto w tym miejscu wyjaśnić, że oficjalnie Nessie - bo tak pieszczotliwie nazywa się potwora ze szkockiego jeziora Loch Ness - jest kryptydą, czyli hipotetycznym zwierzęciem, którego istnienie jest obiektem badań kryptozoologów, lecz nie zostało potwierdzone przez zoologię (najczęściej chodzi o zwierzęta uznane za wymarłe bądź znane jedynie z przekazów).
I podobnie jak Yeti, Wielka Stopa, Chupacabra i wiele innych kryptyd, potwór z Loch Ness od stuleci działa na naszą wyobraźnię. Pierwsze pisane wzmianki o potworze datuje się już na ok. 700 n.e., a wśród możliwych wyjaśnień fenomenu często pojawia się teoria, która sugeruje, że Nessie jest w rzeczywistości... gigantycznym węgorzem.
Naukowcy, a konkretniej Floe Foxon Folk Zoology Society, postanowiła powiedzieć sprawdzam, a wynikami swoich badań dzieli się na łamach magazynu naukowego JMIRx Bio - mówiąc krótko, biorąc pod uwagę wcześniejsze szacunki wielkości potwora, prawdopodobieństwo spotkania tak dużego węgorza jest niemal zerowe.
Tak gigantyczne węgorze nie istnieją. Teoria obalona
W badaniu wykorzystano dane dotyczące połowów z Loch Ness i innych zbiorników słodkowodnych w Europie, aby przewidzieć prawdopodobieństwo zaobserwowania węgorzy tak dużych, jak poprzednie szacunki wielkości Nessie (6 do 10 metrów).
Jak się okazuje, szanse na spotkanie 1-metrowego węgorza w szkockim zbiorniku wynoszą około 1 na 50 000, co może wyjaśniać niektóre obserwacje mniejszych nieznanych stworzeń. Prawdopodobieństwo znalezienia znacznie większych węgorzy jest jednak praktycznie zerowe, co obala teorię, że gigantyczne węgorze odpowiadają za obserwacje większych zwierząt.
Podsumowując, uznając potencjalną obecność dużych węgorzy w jeziorze, w badaniu stwierdzono, że względy czysto statystyczne nie potwierdzają istnienia wyjątkowo dużych węgorzy. Niemniej nowa analiza przyczynia się do lepszego zrozumienia fenomenu potwora z Loch Ness i dokłada naukową cegiełkę do tematu mitycznych stworzeń:
W tej nowej pracy Towarzystwa Zoologii Ludowej bardzo potrzebny poziom rygoru naukowego i danych jest wprowadzany do tematu, który poza tym jest śliski jak węgorz. W przeciwieństwie do popularnej koncepcji, skrzyżowanie folkloru i zoologii jest podatne na analizę naukową i może dostarczyć cennych informacji na temat zjawisk antropologicznych.
