Starożytne miasto al-Natah. 4000 lat ukrywało się pod rajską oazą
Archeolodzy odkryli pod oazą w prowincji Medyna w Arabii Saudyjskiej dowody na istnienie miasta z epoki brązu, które było zamieszkane od 2400 roku p.n.e. Ich zdaniem to niezwykle cenny dowód na to, w jaki sposób tryb życia człowieka zmieniał się w tym czasie z koczowniczego na osiadły.
Pozostałości al-Natah, bo o nim właśnie mowa, przez długi czas ukrywały się przed naszym wzrokiem pod oazą Chajbar, zieloną i żyzną plamą na pustyni w północno-zachodniej części Półwyspu Arabskiego. Ale to już przeszłość, bo za sprawą nowego badania, opublikowanego przez francusko-saudyjski zespół badaczy w czasopiśmie PLOS ONE, dowiadujemy się o nim wielu interesujących faktów i możemy zobaczyć jego rekonstrukcję 3D.
Wynika z niego, że starożytne miasto przekształciło się z osady dla ludności prowadzącej koczowniczy tryb życia skupiony na hodowli bydła w złożoną ufortyfikowaną osadę miejską. To zdaniem naukowców niezwykle ważne informacje, bo badania procesu urbanizacji w tym regionie były dotąd mocno utrudnione - w porównaniu choćby z lepiej poznanymi obszarami Lewantu czy Mezopotamii - ze względu na brak dobrze zachowanych stanowisk archeologicznych.
Jednak niedawne wykopaliska w północnej Arabii Saudyjskiej, w tym al-Natah, dostarczają świeżego wglądu we wczesne etapy tego zjawiska w regionie. Jak wyjaśniają autorzy nowej publikacji, miasto zostało zbudowane około 2400 r. p.n.e., czyli we wczesnej epoce brązu, liczyło ok. 500 mieszkańców, zajmowało powierzchnię ok. 2,5 ha i posiadało dzielnicę centralną oraz pobliską dzielnicę mieszkalną otoczoną murami ochronnymi.